نمایش›باهون

خلاصه: "باهون"
آیینی زنانه از سوگ تا رهایی

هر کس رقص از دست دادن خویش را دارد.

«باهون» واژه‌ای‌ست که در زبان اوستایی و فارسی میانه به معنای سوگواری اصیل آمده و در برخی مناطق ایران به معنای خانه نیز شناخته می‌شود. در نمایش «باهون»، این واژه به روایتی آیینی و زنانه بدل شده؛ ترکیبی از اسطوره، بدن، صدای زن، و فرم‌هایی برگرفته از تعزیه و آیین‌های کهن.

این نمایش، سفری‌ست زنانه در سه گام: دعوت، تشرف، بازگشت.

زن‌ها میان خرافه و واقعیت، در کشاکشی روانی و آیینی، از هم فرو می‌ریزند. ایزدبانو، ایزدبانوی نظم و قدرت، تلاش می‌کند آن‌ها را رام کند. اما چیزی در حال تغییر است.

«باهون» نه یک داستان، که آیینی‌ست برای زایش درون.
از گورِ رحم تا رَحمِ گور.