ما دو برش از زندگی عبدالحسین نوشین (از بنیانگذران تیاتر نوین ایران) را میبینیم. در پردهی اول که در سال ۱۳۳۱ و در تهران میگذرد، ما با عبدالحسین نوشینی مواجه هستیم که از زندان فرار کرده و منتظر است تا دوستانش او را از کشور خارج کنند. هدف از این خروج ـ که خروجی موقتیای است ـ این است که تا مدتی در کشور نباشد و بعد از مدتی بتواند به ایران بازگردد و کار تیاترش را از سر بگیرد. در این برش ما شاهد روایت او از اتفاقاتی هستیم که در سالهای دههی ۱۰ و ۲۰ بر او رفته. در پردهی دوم نمایش که در مسکو و به سال ۱۳۴۹ میرسد مصائب نوشین تا زمان مرگ دیده میشود.