نمایشگاه›تو اینجا بودی

 روزهای تعطیل گالری: شنبه‌ها

افتتاحیه: جمعه ۹ آذر ۱۳۹۷ ساعت ۱۶ الی ۲۱
رسانه: ویدئوآرت ( درباره‌ی ویدئو آرت بیشتر بخوانید)

رابطه‌ی هم ارز انسان و جانوران و طبیعتِ پیرامون‌مان در نقاشیِ سده‌های گذشته شکلی پر رنگ‌تر داشت. وقتی به نگاره‌های ایرانی سده‌های پیشین نگاه می‌کنیم همه چیز از «نگاهِ خدا» به تصویر کشیده شده است. وقتی می‌نویسم «نگاهِ خدا»، مقصود دیدن به واسطه‌ی چشمانی است که جهان را از نقطه‌ای دورتر از چشم‌ انداز معمول و هر روزه‌ی ما می‌بیند. کمی دورتر ایستادن. تماشای جنگ‌ها و شادی‌ها و هراس‌ها از فاصله‌ای دورتر از محلِ رخ دادن حادثه. نقاشیِ سده‌های پیشین ایران - و همسنگ آن، چین و بخشی از هنر تصویری ژاپن- نظمِ خیالیِ ما را در هم می‌شکند. به نقاشی «گریختن یوسف از دست زلیخا» به قلم کمال الدین بهزاد نگاه کنید. فهمِ شناخته شده‌ی ما از ابعاد و مختصات، در این اثر چنان در هم شکسته است که در نگاهِ نخست ممکن است خیال کنیم اشتباهی در ساخت و ساز آن رخ داده است. راه‌ پله‌ها و دیوار‌ها و دروازه‌ها و پنجره‌ها و قالی‌ها و کاشی‌ها هر یک از جهتی دیده شده‌اند. دوباره‌ که به جزییات نگاه کنیم خواهیم دید که هر بخش نظم درونی خود را دارد و از بیرون بافه‌‌ای تو در تو ساخته است که حاوی نظم‌های خُرد و متنوع درونی اثر است. به سخنی ساده‌تر گویا چشمِ ناظر، پیرامون حادثه چرخیده و تلاش کرده است آن را از زوایای گونه گون ببیند. این قسم از نگریستن را می‌توان در واژه‌ی «تماشا» خلاصه کرد. مجموعه ویدیوهای تازه‌ام برای من نتیجه‌ی تمرینی تمام وقت است؛ تمرینی که «تماشا» را معنا می‌بخشد. 
علی اتحاد

اینستاگرام علی اتحاد