نمایشگاه›نگاهی از درون به مام میهن

 روزهای تعطیل گالری: شنبه‌ها

در لبه آنچه که واقعیت و فرای واقعیت در زندگی ایرانی محسوب میشود، کامیار کفایی به انتقاد از ابتذال و جهالت، که در بخشی هایی از جامعه ایرانی علی الخصوص در محله های ثروتمند شمال تهران دیده میشود، می پردازد. در نقاشی هایی که با کمال دقت ساخته و پرداخته شده اند، او رفتار انزجار آور و مهمل بخشی از جامعه که متاسفانه توسط بخشهای دیگر که مرفه هم نیستند الگوبرداری میشود، را به نقد می کشد. نقاشی هایی که با مهارت شکل گرفته اند، تفسیری هجوآمیز هستند که شکافهای جامعه ایرانی را بهتر از جامعه شناسان، خبرنگاران و نظریه پردازان، تعریف می کنند. مشاهدات هنرمند و پرداختن به تعصبات، رفتارها و ضعف های ایرانی، نهایتا به خلق تصاویری روایی تبدیل می شوند که در نگاه اول بشاش و پر از رنگ به نظر می رسند ولی با نزدیک شدن به آنها عمق انحطاط و تنزل و اختلالات درون بخشی از جامعه روشن می شود.
در کنار مهارت هنرمند در طراحی، آموخته ها و تاثیر فرهنگ تصویری کتابهای کمیک نیز به کار گرفته می شوند تا تاریخچه ی از زندگی معاصر ایرانی در جغرافیایی که هنرمند به خوبی با آن آشنایی دارد، شکل بگیرد. او آیینه ی در برابر جامعه قرار می دهد تا به موضوعاتی نظیر اهمیت موقعیت اجتماعی، بحران هویت، فساد، مصرف گرایی خودنمایانه، پوپولیسم و جهل حاضر در بخشی هایی از جامعه را برجسته کند.در کنار تمرکز نقاشانه بر فیگور و ساخت و پرداخت روایت گونه، صداقت هنرمند وجه دیگر آثار هستند. با تصویر کردن جزییاتی جذاب هنرمند دغدغه ها و ترس های خود را با چاشنی شوخ طبعی تلفیق می کند تا وضعیت پوچ بخش هایی از جامعه  را نشان دهد.
تمرکز فوق العاده بر روایت و در فضاهای مملو از تصویر، و در غیاب پرسپکتیو، واقعیتی تشدید شده که در آن معنا و میزان و ارزش گونه هایی که دیگر شکل واقعی ندارند، به تصویر کشیده میشوند.  در سالهای اخیر که هنرمند بر ادامه مسیر خود تاکید ورزیده، همواره ثابت قدم،حساس و شوخ طبع باقی مانده. به عنوان یک وقایع نگار او شاهد و هم تصویرگر است. دغدغه های او و درگیری اش با جامعه جدی است و نتیجه تصویری صادقانه و منتقدانه از وضعیت بخشی از جامعه ایران است. هنرمند همانند میلیونها ایرانی دیگر حراس خود از وضعیت موجود و ترس از آینده را به نمایش می گذارد. نازیلا نوع بشری

 افتتاحیه: جمعه ۳۱ فروردین ۱۳۹۷ ساعت ۱۶ الی ۲۰