مرد جوانی شبیه به یک دلقک، روی صحنه می آید . او روزهاست در بیمارستانی که از مادر بیمار و در حال مرگش مراقبت می کند... او این مراقبتِ اندوهبار را به سبک خودش، طنازانه، اجرا می کند.
این مونولوگ یکی از هفت مونولوگ منتشر شده در کتاب تکگویی های مرگ است نوشته ی زهره یحیایی با مقدمه ی افشین هاشمی.