یادداشت علی دهباشی درباره فیلم هایلایت

هایلایت در هنر و بازار آرایش و پیرایش به روشن کردن بخش هایی از مو برای داشتن برخی رنگهای خاص می گویند و در مکاتبات اداری و نوشتاری نیز بخشی از یک مطلب که توسط ماژیک مشخصا برجسته می شود. هر کدام از این دو تعریف می تواند برای انتخاب نام فیلم اصغر نعیمی صدق کند و فقط باید گفت صحیح ترین بخش فیلم همین انتخاب اسم ان است و سایر بخش ها متاسفانه فاقد ویژگی هایی هستند که بتوان به طور مشخص در باره آن صحبت کرد.
یک رابطه نامشروع میان یک زن و یک مرد که هردو متاهل هستند شکل می گیرد و هر دو در جاده شمال به همراه نفر سومی که یک پسر جوان است دچار سانحه می شوند و نفر سوم نیز جان می بازد. از انسو شوهر و همسر زن و مرد یاد شده از همان آغاز به این رابطه نامشروع پی برده و سعی می کنند بخاطر رهایی از فشارهای روحی حاصل از این اتفاق، خود شکل جدیدی از این گونه رابطه را تجربه کنند. در این بین البته آدمها و داستانکهای دیگری هم وجود دارند که البته هیچگونه نقش پیش برنده ای در داستانی که نوشتم بر عهده ندارند و در واقع به شکلی بیهوده در کنار داستان اصلی فیلم قرار می گیرند. به نظر می رسد که نعیمی در پی یافتن پاسخی بر این چالش بزرگ است که اگر چنین واقعه ای در زندگی یک زوج رخ دهد آیا طرف مقابل می تواند این عمل را ببخشد و از آن بگذرد یا خیر؟ واقعیت این است که نعیمی برای رسیدن به پاسخ این پرسش راه نامناسب و غلطی را برای داستانش انتخاب کرده و به گونه ای این آسیب اخلاقی و اجتماعی را که متاسفانه روز به روز در جامعه ما در حال رشد است در داستان و فیلمش شکل داده که خود نیز به ورطه همین آسیب غلطیده و مواردی را مطرح ساخته که متاسفانه هیچگونه تناسبی با معیارهای شرعی، عرفی، قانونی و اخلاقی پذیرفته شده در جامعه ندارد و از همین رو مخاطب با ساختاری مواجه می شود که خود گویا در پی نشان دادن راهای مواجهه با چنین موضوعی آنهم از طریق ارتباطات غیر مجاز است و همین مساله است که به هر حال باعث تحریک حجب و حیای مخاطب ریز و درشت می شود و صدای خنده های مکرری که در سالن نمایش فیلم می شنویم نیز به گونه  ای ناشی از همین خجالت زدگی است که چنین موضوعی از قاب سینما و چنین عریان به تصویر کشیده می شود.
متاسفانه ساخته چهارم اصغر نعیمی نشان داد که می بایست نامش را در فهرست فیلمفارسی سازان سینمای بعد از انقلاب به ثبت رساند. فیلمفارسی که تعریفش مشخص است اما فیلمفارسی ساز بعد از انقلاب در واقع سینماگری است که با رعایت همه خط قرمزها و مواردی که می توانند به عنوان خط قرمز مطرح شده و سانسور شوند فیلمی را بدون عریان گرایی واضح و زد و خورد و کلاه مخملی و کافه و کاباره بسازد اما همه اینها را به صورت کاملا پنهان هم در فیلمش داشته باشد و از همین رو باید به چنین فراست و دقت نظر بالا در دور زدن قوانین و خط قرمزها آفرین گفت.