جناب کریمی عزیز
رمز اعتیاد به تیوال از جنس همان اعتیاد سالها قبل من به Orkut و بعدها به Facebook بود . راستش این شبکه های اجتماعی در آغاز فعالیتشون در ایران به شدت نخبه گرا بودن و خصوصا orkut از همان آغاز کاربردهای فرهنگی خوبی پیدا کرده بودند.
منتها نازل بودن سطح عمومی فرهنگ استفاده کنندگان ازین شبکه ها خیلی زود این شبکه ها رو تبدیل کرد به فضای دوست یابی و به اشتراک گذاشتن جوک و جملات قصار و "یه روز خوب" و به لجن کشیدن ارزشها و سیاسی کاری مبتذل.
تیوال ولی از آغاز با یک رسالت فرهنگی شروع به کار کرده و ظاهرا تاکنون هم موفق شده به حفظ همین مشی زیبا. آنقدر باز هست که بشود کارکردهای فرهنگی اونو دائما به یاد آورد و اونقدر بسته که امکان فعالیت آنارشیستی و خارج از عرف درش کمتر وجود داره.
امیدوارم روزی برسه که شبکه های اجتماعی تخصصی مانند تیوال (نمونه موفق دیگری میشناسید؟) جای شبکه های عمومی رو بگیره و "فرهنگ" برای اعضای شبکه ها تبدیل به دغدغه بشه . اونوقته که ما به این "اعتیاد فرهنگی" افتخار خواهیم کرد.
ان شالله