چون نمایش رو دیدم به جرات میتونم بگم، نقد بسیار سطحی و ضعیفی بود و هیچ حرفی برای گفتن نداشت.

من نمایش رو دیدم و غیر از مسئله سانسور مسائل دیگه ای هم در نمایش وجود داشت که قابل تامل بود، که بعضی هاش دغدغه های من هم بود و توی نمایش دیدم، چون میخوام دوباره نمایش رو ببینم بعدا در موردش مفصل مینویسم، علاوه بر اون طراحی صحنه و نور جالبی داشت و بازی ها علی الخصوص بازی علی سرابی فوق العاده بود. اما این نقد به نظر میاد که بیشتر ناشی از سوزش به خاطر اجراهای پیاپی این کارگردان بود، و کل متن رو بگردی هیچ حرفی برای گفتن جز تقابل دوتایی نداشت. انگار سخن گفتن از ممیزی و سانسور برای نویسنده مطلب خیلی سخت و دردناک بوده...

ممنونم که جواب دادید. نکته ای که این نقد به اون اشاره کرده بود و برای من جالب بود این بود که کسی که خودش قربانی سانسور بوده در مرحله بعد سانسورچی میشه و این بازی ممکنه باز هم تکرار بشه. یعنی اون نویسنده ای که الان سانسور میشه اگه روزی قدرت پیدا کنه مخالفانش رو به همون روش سانسور میکنه و این واقعیت با همه تلخیش وجود داره. من هم مثل همه آدما از سانسور متنفرم اما آیا اگه قدرت داشته باشم به مخالفم مجال میدم هر چی میخواد بگه؟؟