دوست عزیز
نمایش ها در همه دنیا 2 نوع هستند. یک نوع که تجربی و یا کم خرجتر هستند و در سالن های متوسط و کوچکتر به نسبت شهر محل اجرا می شوند و یا جزو آثار سطح بالا و پرخرج هستند و در سالنهای بزرگتر و مجلل اجرا می شوند. در ایران هم تالار وحدت به نسبت تئاتر شهر یک سالن مجلل محسوب می شه و برای قشر دانشجو نیست. این اثر هم از عوامل اجرایی زیادی استفاده می کنه که طبعا هزینه اجرا چندین برابر یک نمایش مثلا در سالن چهارسو می شه که کل عوامل اجرا به 10 نفر هم نمی رسند.دانشجویان عزیز می تونن که از نمایشهای تئاتر شهر استفاده کنند.
به عنوان نمونه در شهر لندن سالن رویال آلبرت هال، در مسکو سالن بلشوی، در لاس وگاس سالن سزار پالاس از لحاظ قیمتی تقریبا 4 یا 5 برابر قیمت سالن های متوسط در همان شهرها هزینه بلیت دارند.
بهتره بجای گله کردن از چیزی که نداریم از چیزی که داریم به طور کامل و مطلوب استفاده کنیم.
می تونید برای مقایسه بهتر به سایت هایی مثل ticketmaster.com یا vividseats.com سربزنید و قیمت نمایش ها و کنسرت ها رو به نبست هم مقایسه کنید.

ظاهرا شما موافق قیمت های میلیونی تئاتر هستید، خوبه اینجوری ارزان ترین تئاتر هم إفرادی را به نون و نوای می وساند وأی به حال هنرمندان

جناب nothing
خوب بودن یا بد بودن یک تئاتر فقط به خاطر مسائل مالی نیست. خیلی فاکتورها هستند که می تونن یک تئاترو خوب یا بد کنن. برای مثال می گم تئاتر نویسنده مرده است با کارگردانی و نویسندگی استاد آرش عباسی! این تئاتر هزینه ی زیادی رو برای کارکنانش در بر نداشت ولی تئاتر فوق العاده با کیفیت و بسیار خوبی بود.
دانشجویان مخاطب اصلی تئاتر هستند. اگر دانشجویان نتونن برن تئاتری رو ببینن مطمئن باشین بدجور تئاتر زمین می خوره...من که این طور فکر میکنم.
در مورد آقای رحمانیان هم یه چیزی در صحبتتون بود که منطقی نیست. آزادی یک اثر با قیمت اون اثر هیچ رابطه ای نداره. جایی خواندم آقای ... دیدن ادامه ›› رحمانیان گفتن آثار من با هیچ ممیزی روبه رو نشده...
به نظر من صرفا جهت پول درآوردن بوده که این تئاترها برای اجرا می رن.
وگرنه قیمت تئاتر های گذشته در تالار وحدت در همین سایت موجوده میتونین برین ببینین!