منظور من هم دقیقا همین بود. سوالم رو اصلاح می کنم بفرمایید همچون کاری رو با چه هدفی باید دید تا ازش لذت برد؟

این تئاتر از نظر نمایشنامه در گروه کمدی انتقادی اجتماعی هست , نویسنده علاقه داشته مسائل روز و انتقادهای خودش رو از مسائل با رویکرد طنزبیان کنه ضمن اینکه مسائل اجتماعی و انسانی در جامعه مدرن امریکا رو از نظر یه دختر به اصطلاح امریکائی ((یانکی )) مورد نکوهش قرار بده
پس شما به دیدن یه کار کلاسیک نمی روید
شما به دیدن یه کار صرفا طنز اون هم از نوع ایرانی نمی روید
شما به دیدن یه کار دراماتیک و احساس و یا فلسفی ... دیدن ادامه ›› نمی روید
شما وقتی به دیدن این تئاتر می روید که می خواهید یه کم تفریح وتفکر رو با هم داشته باشید و دقایقی ذهنتون رو در گیر بازی افرادی بفرمائید که قبلا شاید به نوعی مثلا در کار تلوزیونی ساختمان پزشکان اقای تشکر مسائل روز رو با چاشنی تفکر وتامل ملاحضه فرمودید.

ممنون از توضیح شما.
با هدفی که دوست عزیز برای دیدن این نمایش مشخص فرمودند توصیه من به دوستانی که می خواهند یه کم تفریح و تفکر رو به قول ایشون با هم داشته باشند اینه که بروند همان سریال ساختمان پزشکان رو ببینند که به مراتب بهتره به این دلایل:
1- ساختمان پزشکان یک طنز انتقادی اجتماعی بر اساس جامعه ایرانیه نه یک کار که نویسنده امریکاییش سعی کرده از جامعه آمریکا در دهه شصت میلادی! برای مخاطب امریکایی انتقاد کنه
2- در ساختمان پزشکان کنار آقای تشکر حداقل ده تا بازیگر دیگه به خوبی ایشون هستند (اگر نگیم بهتر) و تمام زحمت به دوش ایشون نیافتاده ... دیدن ادامه ››
3- بالاخره کارگردان ساختمان پزشکان سروش صحته که حداقل طنز رو میشناسه
4- به هر حال سریال ضبط میشه و ادیت میشه دیگه کسی بعد از پنج شش شب اجرا تپق نمیزنه (بداهه گویی پیشکش)

با احترام به نظر شما فقط می خواستم بگم نویسنده های بزرگ فقط برای زمان خودشون نمی نویسند و دغدغه های بشر کنونی رو با نگاه به اینده بررسی وبیان میکنندگاهی همچون شکسپیر و چخوف با ادبیات قوی و تاثیر گذار و گاهی هچون سایمون با طنز فاخر و روان .

آقای محبی منم دیشب که تئاتر رو میدیدم، دقیقا سوال شما مدام واسم مطرح می شد!! تنها جوابی که واسش پیدا کردم این بود که شاید سال 1970 "مردم آمریکا" از این نمایش خوششون میومده که با دیدن rank همتای خارجیش این نظرم هم زیر سوال رفت!!
http://www.imdb.com/title/tt0067787/

خانم زارع این نمایش سال 1966 هم که برای اولین بار در برادوی روی صحنه رفت با استقبالی مواجه نشد. حتی منتقد نیویرک تایمز به تمسخر می‌نویسه نیل سایمون برای خالی نبودن عریضه خواسته یه چیزی نوشته باشه. و خود سایمون در یک مصاحبه اذعان می‌کنه که این اثر ضعیف‌ترین کارشه که هیچ شانسی برای این که یک کمدی قوی باشه نداره.