وقتی صحبت از تیاتر محیطی می شود, نه انتظار طراحی صحنه خاصی داریم نه انتظار متنی فاخر و سنگین اما حداقل وقتی از سالن بیرون می آییم یابد بتوانیم به خودمان پاسخ دهیم که چی ؟ دیدن ِ این کار چه فایده ای برای من داشت و کلا هدف نویسنده و کارگردان چی بود ؟
وقتی به جواب ِ قانع کننده ای نمیرسی نهایتا می گی که برای دقایقی سرگرم شدم.
سجاد افشاریان پس از تجربه های موفق در دراماتورژی و نویسندگی و همچنین تجربه های نسبتا موفق در کارگردانی, طراحی صحنه و لباس و تهیه کنندگی, این بار چهره ای دیگر از خود به نمایش درآورد و نشان داد که در حوزه بازیگری هم تواناست.
اما من همچنان سجاد افشاریان ِ« احساس آبی مرگ» و « پروانه های غمگین» را بر سایر سجاد افشاریان ها ترجیح می دهم