بازیها عجیب بود و این چیز رو کاملا قبول دارم ولی یک لحظه فرض کنید نازلی، یک دختر و یک هوو و یک عشق نیست. نازلی سمبل یک جمعیت ه شاید همون جمعیتی که توی صحنه ی آخر فیلم تنه هاشون مونده و همه ی سبزیشون بریده شده. اون جمعیتی که تو اون سالها رفتن و خونه زندگی خیلیها رو بردن و یه تیکه از خیلی ها رو با خودشون بردن.

{البته اینی که من نوشتم در راستای یه جور خواندن دیگر اثر به جهت سانسورهای بسیار زیاده اونه وگر نه اگر در جایی بودیم که سانسورها کمتر بود این ارفاق معنی ای نداشت}

این فیلم کلا غیر منطقی بود !!! پدری که به دخترش حساسه و به روابطش شک داره ....... اونوقت توی تظاهرات می گیرنش بعد بهرام رادان می افته دنبال کار دختره و خبری از پدر نیست انگار دود شده رفته هوا

نمی دونم چرا این فیلمِ مهدی کرم پور مثل اپیزود دوم فیلم طهران تهران اش یه جورایی برای من باور پذیر نبود و به شدت شعاری می اومد ...بازی بهرام رادان و هدیه تهرانی اصلا خوب نبود ...کلا انگار مهدی کرم پور دوست داره تمامی عقاید و شعارهای زندگی شو به شکلی زننده تو فیلم هاش بگنجونه