به نظرم یکی از صادقانه‌ترین و در عین حال تلخ‌ترین روایت‌های خانوادگی چند سال اخیر بود. مثل همیشه، نگاه روستایی پر از جزئیات دردناک، بی‌پیرایه و بی‌رحم به واقعیت‌هاست. انگار دوربینش نه فقط صحنه رو، ک لایه‌های زیر پوست شخصیت‌ها رو می‌بینه.🕊️✌️👌

اما چیزی ک برام از همه بیشتر درخشان بود، بازی پریناز ایزدیار بود. واقعاً میشه گفت یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های کارنامه‌شه. اون حس بی‌پناهی، خستگی، و در عین حال مقاومتِ زنِ داستان، توی نگاه و سکوت‌هاش موج می‌زنه. صحنه‌هایی هست ک حتی بدون ی کلمه دیالوگ، کامل حس شخصیت به مخاطب منتقل می‌شه.🤗

گرچه فیلم در برخی نقاط ممکنه ب ورطه‌ی اغراق یا توضیح‌دادن بیفته
فیلم فضای سنگینی داره، و شاید برای همه راحت نباشه دیدنش.🫠
ولی اگه ب سینمای اجتماعی علاقه دارین و دنبال قصه‌ای هستین ک بعد از تماشاش ذهنتون رو ول نکنه، زن و بچه قطعاً ارزش دیدن داره.
و تماشای اون ، هم دل را می‌سوزونه و هم ذهن را درگیر می‌کنه🥺🫤