محیط زیست نمایشی‌ست دقیق و تامل‌برانگیز که در دل خانه‌ای آشنا، از هم‌گسیختگی آرام اما عمیق روابط خانوادگی را به تصویر می‌کشد. متنی پرظرافت، با دیالوگ‌هایی موجز، دقیق و سرشار از طنز هوشمندانه و گاه ابزورد، بستری‌ست برای نمایش خانواده‌ای گرفتار در پنهان‌کاری، سوء‌تفاهم و فروپاشی اعتماد.

شخصیت‌ها پیوسته در تلاش‌اند گذشته را بازسازی کنند؛ گذشته‌ای پر از فروگذشت‌ها و روایت‌های نادقیق که حالا باید با حدس، سکوت و نگاه، بازآفرینی شود. همه به دنبال همراهی‌اند، اما کسی واقعاً حاضر نیست چیزی از خود نشان دهد. این تعارضِ درونی، هسته مرکزی درام است و در تمام لحظات نمایش حضور دارد.

دکور ساده اما هوشمندانه، با جزئیاتی حساب‌شده، فضای خانه پدری را بازمی‌سازد؛ خانه‌ای که نشانه‌های فرسایش اجتماعی، اقتصادی و عاطفی را با سکوت فریاد می‌زند. همه چیز در صحنه در خدمت القای فضایی واقعی و خفه است؛ خانه‌ای که بیشتر از آنکه پناه باشد، میدانِ جنگ ... دیدن ادامه ›› خاموش است.

کارگردانی رسول کاهانی با تکیه بر حذف‌های دقیق، ضرباهنگ کنترل‌شده و مدیریت درست فضا، امکان بروز لایه‌های عمیق‌تری از متن را فراهم کرده است. طنز در نمایش، هیچ‌گاه برای خنداندن نیست؛ بلکه مانند یک لبه تیز، روابط انسانی را برش می‌زند و عمق آن‌ها را عیان می‌کند.

بازی بازیگران، یکی از نقاط اوج نمایش است. سُرور پیروانی، مجید یوسفی، داریوش رشادت و اشکان دلاوری هر یک با درک عمیق از شخصیت، بازی‌هایی کنترل‌شده، واقع‌گرایانه و متعهد ارائه می‌دهند. سکوت‌هایشان به اندازه دیالوگ‌ها گویاست، و هر واکنش‌شان حامل گذشته‌ای ناگفته است. گروه بازیگران موفق شده‌اند نه‌فقط اجرا کنند، بلکه زیست کنند — و این موفقیتی کمیاب در تئاتر است.

محیط زیست در نهایت، اثری‌ست درباره فروپاشی روابط انسانی در دل نزدیک‌ترین نهاد اجتماعی: «خانواده» که حقیقتی عمیق را زمزمه می‌کند؛ درباره خانواده‌هایی که در لحظات سختی، همدلی می‌طلبند بی‌آنکه خود اهل همدلی باشند.
نمایشی که با زبانِ آرام اما گزنده‌اش، ذهن و دل تماشاگر را به چالش می‌کشد و تا مدت‌ها در خاطرش می‌ماند.