در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | شیوا الف درباره نمایش ریش فیدل، غبغب مِرکل: با اینکه کلا نسبت به کارهای آقای نبویان گارد دارم اما داستان نمایش واق
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 08:54:53
با اینکه کلا نسبت به کارهای آقای نبویان گارد دارم اما داستان نمایش واقعا خوب بود. سبک گویش و کلامی نمایش مثل‌ سایر کارهای آقای حسین پور فارسی محاوره‌ای عادی نبود و آهنگین و ریتمیک بود. بازی ها قابل قبول بود. اما متن رو بیشتر از همه دوست داشتم. بازی کاراکتر دیوونه خیلی خوب بود.
برام جای تعجب داره که از نمایش هایی از آقای حسین‌پور که بازیگران سلبریتی نداره چرا اینقدر کمتر استقبال میشه! در صورتی که به لحاظ کیفیت خیلی با نمایش های قبلی‌شون متفاوت نیست. نمی‌دونم، شاید با توجه به متن‌های قوی‌ای که انتخاب میکنن یا قابلیت‌های خوب کارگردانی‌شون، بهتر باشه از بازیگران چهره استفاده کنند. شاید هم چون دیالوگ‌های ثقیل این نمایش کمتر از نمایش بیوه‌ها و ….. بود خیلی لازم به بازیگران کارکشته‌تر نبوده.
ترکیب موسیقی و نمایش خوب از آب در اومده بود و توی ذوق نمیزد و کلا خیلی لذت بردم از نمایش.
شاید حتی اگر بازی‌ها کمی حرفه‌ای تر بود یا بعضی اکت‌ها هدایت شده تر بود یا از ورود کودکان جلوگیری می‌شد تا نمایش حالت نمایش کودکانه نگیره، می‌شد گفت واقعا کار تاپی بود.
پیمان لسان و امیر مسعود این را خواندند
سلام
از اینکه برای دیدن نمایش وقت گذاشتید و نقد نوشتید ممنونم. با این حال، اجازه بدید چند نکته رو روشن کنم، چون به نظرم بخش‌هایی از نقد شما، نه‌تنها با خودش تناقض داره، بلکه نیاز به بازنگری داره.
شما نوشتید که از لحاظ کیفی تفاوتی احساس نکردید، اما در ادامه گفتید بازیگران "کارکشته‌تر" بودن. خب اگر واقعاً کیفیت یکسان بوده، پس این کارکشتگی دقیقاً کجا و چطور بروز پیدا کرده؟ آیا کارکشته بودن بازیگر، نباید خودش رو در کیفیت اجرا نشون بده؟ یا اینکه اساساً "کارکشته‌تر بودن" بر اساس میزان شهرت و دیده‌شدن در رسانه‌ها ی زرد سنجیده می‌شه، نه براساس مهارت ... دیدن ادامه ›› واقعی؟
واقعیت اینه که تئاتر، فرم سخت، زنده و بی‌رحمیه. جایی برای ادعا یا اتکا به چهره‌بودن وجود نداره. اجرای زنده یعنی هر شب ساختن از صفر. و بازیگرانی که در این نمایش روی صحنه هستن از جمله هنرمندان حرفه‌ای و باتجربه‌ای هستن که سال‌هاست توی صحنه‌های مختلف تئاتر درخشیدن.
نه فقط به‌خاطر قدرت بازیگری، بلکه به خاطر مهارت‌هایی که فراتر از بازی صرفه:
ساز می‌زنن، آواز می‌خونن، هم‌زمان با روایت موسیقایی دراماتیک هماهنگ می‌شن، و در یک اجرای بدون فریب و تدوین، تمام حواس تماشاگر رو درگیر می‌کنن.
به نظر من، این سطح از مهارت ترکیبی، چیزی نیست که با فالوئر، دیده‌شدن یا «کارنامه‌ی رسانه‌ای» به دست بیاد.
اتفاقاً حضور برخی از به‌ظاهر سلبریتی‌ها در تئاتر، باعث شده فضا برای ورود افرادی باز بشه که هیچ شناختی از فرم، زبان و پیچیدگی این هنر ندارن و صرفاً از اسم و شهرت برای کسب جایگاه استفاده می‌کنن.
و همین روند، تئاتر رو – که ذاتاً بر پایه‌ی تجربه، تمرین و صداقت هنری ساخته شده – به سمت «اجرای ویترینی» سوق می‌ده.
من سلبریتی نیستم، ولی حرفه‌ای‌ام.
مسیر من و همکارام، نه از ویترین شروع شده، نه دنبال دیده‌شدن به هر قیمتیه.
کار ما از دل صحنه و سال‌ها تمرین و تجربه میاد؛ و در این اجرا، همه‌ی ما تلاشمون رو کردیم که کار رو با کیفیت، عشق و دقت اجرا کنیم، نه با تکیه به اسم و شهرت.
ازتون ممنونم که نمایش رو دیدید و نظر نوشتید؛ فقط پیشنهاد می‌کنم در نقد تئاتر، به‌جای مقایسه‌ی ظاهری یا بر اساس "چهره"، کمی بیشتر به ماهیت اجرا و مهارت در عمل توجه بشه. چون این صحنه، هنوز برای خیلی از ما مقدسه.و تاتر خوب فقط نیاز به حمایت درست داره .
شیوا الف
وقتی تصمیم می‌گیرید چنین نقد بلندی بنویسید، به نظرم اول کامنت من رو درست بخونید و بعد بنویسید. همون جمله اولی که نوشتید که من گفتم به لحاظ کیفی تفاوتی احساس نکردم اشتباه هست و تقریبا از اون به ...
جالبه که اول کامنت‌تون فرمودید من نقد شما رو کامل نخوندم و اشتباه کردم، بعد خودتون نوشتید که نقد منو حتی نخوندید و ادامه‌شو هم «دیگه نخوندم»! یعنی دقیقاً کاری رو که به من نسبت دادید، خودتون به‌وضوح انجام دادید. با احترام شما از تناقض در گفتار به شدت رنج می برید .
در مورد گارد گرفتن هم، اینکه هر پاسخ‌دادنی رو بذاریم به حساب گارد، خودش یه کلیشه‌ی خسته‌کننده‌ست. من اگر گارد گرفتم، منطقی بوده؛ چون وقتی کسی نقد صریحی می‌کنه یا چیزی رو نادیده می‌گیره مثل تلاش بازیگران ، وظیفه‌ی منه تا گفتمانی شکل بدم.اتفاقاً این گارد گرفتن‌هاست که باعث رشد می‌شه. اگه هر حرفی رو بی‌پاسخ بذاریم، می‌شه بی‌تفاوتی.
من ارزش گذاشتم و پاسخ شمارو دادم چون نکته ای در اون دیدم .و درباره‌ی آوردن اسم چند چهره‌ی شناخته‌شده، به نظرم پنهان شدن پشت اسامی پرآوازه کمکی به بحث نمی‌کنه.
در ضمن اینکه نوشتید: «نفرمایید فلانی‌ها ...»، جالبه، چون من هنوز نفرمودم. پیش‌دستی کردید و جمله‌ای نانوشته رو ... دیدن ادامه ›› جواب دادید. خود این یعنی گارد گرفتن، ولی نه اون نوع منطقی‌اش!
در نهایت، ممنون از وقتی که گذاشتید، ولی کاش نقد رو کامل می‌خوندید، شاید اون وقت این دیالوگ به‌جای داوری، تبدیل به گفت و گو می‌شد.
۲۲ خرداد
مهبد قناعت پیشه
جالبه که اول کامنت‌تون فرمودید من نقد شما رو کامل نخوندم و اشتباه کردم، بعد خودتون نوشتید که نقد منو حتی نخوندید و ادامه‌شو هم «دیگه نخوندم»! یعنی دقیقاً کاری رو که به من نسبت دادید، خودتون به‌وضوح ...
باز هم چون تلاشتون در راستای فرافکنی و پروجکت کردن هست، همچنان فقط پاراگراف اول رو خوندم و چون همون یک پاراگراف هم داشتید فرافکنی می‌کردید نه دادنِ جوابی که ابهام رو رفع کنه، بقیهٔ کامنتتون رو نخوندم.
من نظر خودم رو در مورد نمایش دادم. شما‌ اگر نقدی به کامنت من داشتید، باید کامل میخوندید. نه اینکه تحریف کنید. همون یک خطی رو که نقد کردید، رو هم درست نخونده بودید و در موردش اشتباه نوشتید.
خیلی طبیعی هست که از اونجا به بعد من متن شما رو نخونم و برام فاقد اعتبار باشه.
پس بنابراین کارِ من با شما فرق داره.
من مسئولِ توجیه کردنِ شما برای فرافکنی‌هاتون نیستم. اما شما اگر میخواستید در مورد کامنتِ من ... دیدن ادامه ›› نظر بدید، اول باید درست بخونید. نه اینکه کامنت من رو تحریف کنید.
اما به صورت ناخواسته‌ای، من رو به جوابِ کامنت اولم رسوندید و اینکه چرا اگر اختلاف سطحی بین این نمایش با نمایش‌های پیشینِ آقای حسین‌پور هست، عدمِ حضورِ بازیگرانِ کارکشته تونسته این تأثیر رو بگذاره.
بنابراین دیگه ادامهٔ بحث از جانبِ من ضرورتی نداره.
۲۲ خرداد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید