در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | سعید رهنما درباره فیلم رمانتیسم عماد و طوبا: نقد فیلم: رمانتیسم عماد و طوبا به کارگردانی کاوه صباغ‌زاده کاوه صب
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 06:46:02
نقد فیلم: رمانتیسم عماد و طوبا
به کارگردانی کاوه صباغ‌زاده

کاوه صباغ‌زاده پس از تجربه نسبتاً موفق ایتالیا ایتالیا، بار دیگر به سراغ جهان عاشقانه‌ای رفته که در آن خیال و واقعیت به‌نرمی با هم می‌آمیزند. رمانتیسم عماد و طوبا تلاش می‌کند قصه یک رابطه عاشقانه را از کودکی تا کهن‌سالی در بستری فانتزی و رنگارنگ روایت کند؛ اما آنچه روی پرده نقش می‌بندد، بیشتر از آنکه عاشقانه‌ای انسانی و تأثیرگذار باشد، یادآور مجموعه‌ای از تصویرهای کارت‌پستالی و جملات آماده روان‌شناختی است.

روایت و ساختار داستانی
فیلم از همان ابتدا با نریشن و فضاسازی فانتزی، جهان خود را معرفی می‌کند؛ دنیایی که آدم‌ها بیشتر به تیپ شباهت دارند تا شخصیت. اقتباس آزاد ... دیدن ادامه ›› فیلم از کتاب «جستاری در باب عشق» آلن دوباتن، به‌جای آنکه عمق فکری به روایت بدهد، آن را به سطحی از تأملات عامه‌پسند فروکاسته است. نریشن‌ها، به جای انسجام‌بخشی به داستان، در بسیاری از لحظات حکم وصله‌هایی ناهمگن را دارند که از بیرون به روایت تحمیل شده‌اند.

بازی‌ها و شخصیت‌پردازی
حسام محمودی و الناز حبیبی با تکیه بر انرژی و حضور گرم خود، سعی در باورپذیر کردن رابطه عماد و طوبا دارند. با این حال، عمق‌نداشتن شخصیت‌ها و دیالوگ‌های اغلب سطحی، مانع از شکل‌گیری پیوندی احساسی میان مخاطب و زوج اصلی می‌شود. علی انصاریان نیز در یکی از آخرین نقش‌آفرینی‌هایش، گرچه حضوری دلنشین دارد، اما در همان دام کلیشه‌ها گرفتار است و مجالی برای بروز طیف‌های مختلف بازی پیدا نمی‌کند.

جهان بصری و ریتم فیلم
فیلم‌برداری، طراحی صحنه و رنگ‌بندی با هدف خلق جهانی رؤیاگون انجام شده‌اند؛ اما نتیجه نهایی بیشتر شبیه تیزری تبلیغاتی از زندگی ایده‌آل است تا تصویری از یک زندگی واقعی. این فانتزی اغراق‌شده، در نبود عمق دراماتیک، مخاطب را از تجربه‌ای حسی دور می‌کند. تدوین و ریتم نیز هرچند نرم و هماهنگ‌اند، اما فاقد ضرباهنگ احساسی‌اند و در صحنه‌هایی که باید تأثیرگذار باشند، دچار سکون می‌شوند.

در یک نگاه منتقدانه
رمانتیسم عماد و طوبا فیلمی است خوش‌رنگ و لعاب با نیت‌های خوب، اما سطحی در اجرا. نه پیام‌های روان‌شناسانه‌اش به عمق می‌رسند، نه جهان فانتزی‌اش آن‌قدر منسجم است که بتوان به آن دل بست. این فیلم بیشتر از آنکه اثری در ستایش عشق باشد، به یادداشت‌های پراکنده‌ای شبیه است درباره آنچه «عشق» باید باشد. و همین «باید»‌های ذهنی، اجازه نمی‌دهند با واقعیت زندگی، که پر از تناقض و تزلزل است، روبه‌رو شویم.

امتیازدهی :

بازیگری | 5.5/10
فیلم‌نامه | 4.5/10
کارگردانی | 4/10
تأثیرگذاری | 4.5/10

نوشته : سعید رهنما
محمد فروزنده و امیر مسعود این را خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید