نام امانوئل اشمیت، استاد نعیمی و تالار وحدت، در کنار بازیگران توانمندی همچون سام درخشانی که قرار است نقش هنرپیشه کاریزماتیک آوانگارد را بازی کند و خانم شبنم مقدمی که حتما آمده است تا جای خالی چندساله اش در صحنه تئاتر را به سبزی پر کند و بهنام شرفی که تا قبل از این به تنهایی بعضی نمایش های بد را هم خوب کرده بود کافی است تا حتی از بالکن هم شده این نمایش رو ببینی. اما افسوس که یک انتخاب غلط، کار رو تبدیل کرد به بدترین نمایشی که میشه تصور کرد. شاید ذهن کارگردان به قدری دنبال نوآوری و شکل جدیدی از نمایش بوده که متوجه نشده یک رمان تئاتری فاخر را در حد یک نمایش سیاه بازی ایرانی آن هم از نوع ضعیفش تنزل داده و طنازی و رقاصی های نابجا و در بسیاری دقایق کسل کننده نه تنها کمکی به فضای شاد فرانسه قرن نوزده نکرده بلکه با شرایط اجتماعی کنونی جامعه خودمان هم بسیار فاصله دارد. در فردریک نه تاریخی از فرانسه می بینید و نه چیزی از فلسفه بافی های اشمیت و نه اثری از لمتر در به چالش کشیدن سنت و مدرنیته و نه حتی چیزی از تمام قابلیت های بازیگران مورد علاقه تان. اما اگر دوست ندارید زحمت رفتن تا سالن سنگلج را هموار کنید و بدتون نمیاد یه سیاه بازی مدرن با چهره سفید و لباس فرنگی در تالاری لوکس ببینید، میتونید به تماشای این کار بنشینید.