نقد فیلم: کارزار
به کارگردانی شهرام اسدزاده

در روزگاری که سینمای اجتماعی ایران تلاش می‌کند با روایت‌های ملموس و واقع‌گرایانه، مخاطب را با مسائل روز جامعه مواجه سازد، «کارزار» به عنوان اثری در ژانر درام اجتماعی، سعی دارد نگاهی متفاوت به معضلاتی چون قمار و تأثیرات آن بر بنیان خانواده بیندازد. فیلمی که با ساختاری غیرخطی و روایت متقاطع، تلاش می‌کند پیچیدگی‌های روابط انسانی را در بستر یک شبانه‌روز پرحادثه به تصویر بکشد، اما ...

روایت و ساختار
داستان فیلم حول محور فریبرز و محبوبه می‌چرخد؛ زوجی که زندگی‌شان تحت تأثیر اعتیاد فریبرز به قمار دچار بحران شده است. در این میان، ورود زوجی ... دیدن ادامه ›› دیگر به نام‌های اشکان و ندا، که درگیر مسائل مهاجرت و گذرنامه جعلی هستند، به پیچیدگی داستان می‌افزاید. روایت فیلم از جایی آغاز می‌شود که این چهار نفر در کلانتری حضور دارند و به بازجویی درباره یک تصادف منجر به جرح می‌پردازند. این نقطه شروع، بستری برای بازگشت به گذشته و کشف لایه‌های پنهان شخصیت‌ها فراهم می‌کند.
ساختار غیرخطی فیلم، اگرچه در ابتدا جذاب به نظر می‌رسد، اما در ادامه با چالش‌هایی مواجه می‌شود. پرش‌های زمانی و روایت‌های موازی، گاه باعث سردرگمی مخاطب می‌شود و انسجام داستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این در حالی است که استفاده از چنین ساختاری نیازمند دقت و ظرافت بیشتری در پرداخت جزئیات و گره‌گشایی‌های داستانی است.

شخصیت‌پردازی و بازی‌ها
امیر آقایی در نقش فریبرز، تصویری از مردی میانسال ارائه می‌دهد که درگیر قمار است و زندگی‌اش را به ورطه نابودی کشانده است. بازی او، با وجود تلاش برای نمایش درونیات شخصیت، گاه به سطحی‌نمایی نزدیک می‌شود و عمق لازم را ندارد. نسیم ادبی در نقش محبوبه، زنی را به تصویر می‌کشد که در برابر مشکلات زندگی، بیشتر منفعل است تا کنش‌گر. این نوع شخصیت‌پردازی، تصویری کلیشه‌ای از زن در سینمای ایران را بازتولید می‌کند و از ارائه یک شخصیت مستقل و قوی بازمی‌ماند.
شخصیت‌های اشکان و ندا نیز، با وجود پتانسیل‌های داستانی، به‌خوبی پرداخت نشده‌اند و بیشتر به عنوان ابزارهایی برای پیشبرد داستان عمل می‌کنند تا شخصیت‌هایی با هویت مستقل. این ضعف در شخصیت‌پردازی، باعث می‌شود که مخاطب نتواند ارتباط عاطفی لازم را با شخصیت‌ها برقرار کند و در نتیجه، تأثیرگذاری داستان کاهش یابد.

مضامین و پیام‌ها
فیلم سعی دارد به موضوعاتی چون قمار، خیانت، مهاجرت و فروپاشی خانواده بپردازد. اما پرداخت سطحی و کلیشه‌ای به این مضامین، باعث می‌شود که فیلم نتواند پیام‌های خود را به‌صورت مؤثر منتقل کند. به‌عنوان مثال، نمایش زن چادری به‌عنوان شخصیتی ضعیف و شکست‌خورده، نه تنها کلیشه‌ای است، بلکه می‌تواند تالی‌فاسدهای اخلاقی و فرهنگی نیز به همراه داشته باشد.

جنبه‌های فنی
از نظر فنی، فیلم در برخی بخش‌ها قابل قبول عمل می‌کند. فیلم‌برداری مهدی ایل‌بیگی، با قاب‌بندی‌های مناسب، توانسته است فضای داستان را به‌خوبی به تصویر بکشد. موسیقی مهدی کلانتری نیز، در برخی صحنه‌ها به ایجاد فضای احساسی کمک می‌کند. اما تدوین فیلم، به‌ویژه در بخش‌هایی که روایت غیرخطی است، نیاز به دقت بیشتری دارد تا از سردرگمی مخاطب جلوگیری شود.

امتیازدهی :

بازیگری | 5/10
فیلم‌نامه | 4.5/10
کارگردانی | 5/10
تأثیرگذاری | 4.5/10

نوشته سعید رهنما | راوی مرزهای ناپیدای اجرا

پ.ن : «کارزار» تلاشی است برای نمایش پیچیدگی‌های روابط انسانی در بستر یک داستان اجتماعی. اما ضعف در ساختار روایت، شخصیت‌پردازی و پرداخت مضامین، باعث شده است که فیلم نتواند به‌طور کامل به اهداف خود دست یابد. با این حال، تلاش فیلم‌ساز برای پرداختن به موضوعاتی مهم و حساس، قابل تقدیر است و می‌تواند زمینه‌ساز آثار بهتری در آینده باشد.