کار خوش رنگ و ریتمی بود. مخصوصا تابلوی اپیزود آغازین خیلی تاثیرگذار بود اما متاسفانه نتونستم ارتباط چندانی بگیرم. مهمترین دلایلش:
1- اپیزودهای متعدد. نمیدونم یه اثر چندتا اپیزود میتونه داشته باشه و ذهن کدوم مخاطب میتونه صحنه ها رو به درستی بهم وصل کنه؟
2- کیفیت بد صدا که هم به کیفیت صدای سالن مربوط است هم به انتخاب کارگردان. در واقع انتخاب 4 نوع صدا با کیفیت و شدت متفاوت گوش مخاطب رو گیج میکنه! 1- موسیقی زنده، 2-موسیقی به صورت بازپخش، 3- صدای بازیگر با میکروفون 4- صدای بازیگر بدون میکروفون. صدای همهمه تماشگر محترم پشت سری هم که اصرار داشت همانجا نقد نمایش را با نفر بغل دستی به اشتراک بگذارد مزیت بر علت، که البته نه به سالن مربوط بود و نه به کارگردان.
در کل خدا قوت به تلاش قابل تحسین این گروه بزرگ 100 نفره