در «همت بلند جناب‌عالی» با جهانی مواجهیم که لحن گروتسک، شوخی را تبدیل به شقاوت می‌کند و خنده، آرام آرام بدل به زهر می‌شود. تم نمایش – استحاله‌ی فرد در ساختارهای قدرت‌زده و بی‌منطق – به شکلی جسورانه در فضاسازی و بازی‌ها منعکس شده است. کارگردانی جناب علمائی هوشمندانه اجازه می‌دهد هر عنصر، چه در طراحی و چه در ریتم اجرا، به گسترش این فضای خفقان‌آور کمک کند.
بازی مرتضی کوهی با دقت در کنترل انرژی، بین اغراق و واقع‌گرایی در نوسان است و این تعلیق، تماشاگر را تا انتها درگیر نگه می‌دارد. شیما رسول‌زاده، با اجرایی بی‌زَخَم ولی مؤثر، مکمل خوبی برای این لحن بی‌رحم و درعین‌حال طنزآلود است. بازی‌ها در خدمت فرم ایستاده‌اند، نه بر آن؛ و همین انضباط باعث شده نمایش در مرز شوخی و خشونت به‌درستی حرکت کند.
«همت بلند جناب‌عالی» اثری است که نمی‌خواهد چیزی را حل کند؛ تنها زهر یک وضعیت آشنا را در گوش تماشاگر زمزمه می‌کند — و چه زمزمه‌ی دقیقی.
محتوا و پیام ۸.۵
اجرا و تکنیک ۹
نوآوری و خلاقیت ۸.۵
تأثیرگذاری احساسی/فکری ۹
میانگین کل ۸.۷۵
...
پ.ن : دم آقای کوهی گرم که اینقدر راحت و قدرتمند چندین بار در نمایش تن اش خیس شد ولی لحظه ای از تمرکزش کم نشد