من برای بار سوم بود که رفتم و از دیدنی‌ این نمایش لذت بردم هر بار که میرم بیشتر به عمق ماجرا و قصه سال‌های تلخ کرونا میپردازم و از سنگین بودن متن نمایشنامه بعد از هر بار رفتن بیشتر ماجرا رو میفهمم مرسی بابت این نویسنده خفن که تو همچین شرایطی برای ما یاد کرونا و اون زمان های دلتنگی خانوادگی و دوستان و وسواس ها را به یادمان آورد فقط تنها نکته منفی که تونستم گیر بیارم این بود که کاشکی بازی خانم خطیبی بیشتر میشد و ما ایشون را بیشتر میدیم و چه پوستر قشنگی داشت این نمایش که اصن آدم رو یه وجه میاورد