نمایشی دیدنی با دکوراسیونی چشم‌نواز، نورپردازی بی‌نقص و بازی درخشان بازیگر نقش اول زن، فاطمه رحمانی طوری مسلط بازی می‌کرد که انگار اون لحظه رو تازه برای اولین بار داره تجربه می‌کنه(جدا از اینکه ماه ها تمرین کرده) بازیگری یعنی همین!
در اینجور نمایش ها ریتم و تمپو بالاست و اگر بازیگری حتی برای یک ثانیه از غالب نقش خود خارج شود و کم کاری کند برای تماشگر واضح است
من خیلی اجرارو دوست داشتم و حین تماشا متوجه گذر زمان نشدم
میزانسن دیدار اولیه جعفر خان با خانوم جان هم نوآوری جدیدی بود، بوسه بدون لمس...
ممنون از کارگردان اثر که استاد عزیزم هستن
نمایش زیبایی بود از نگاه من