به‌نظرم «بی‌پدر» اسم کاملاً درستی برای این کار بود.
از دیشب مدام تو ذهنم تکرار میشه: «بی‌پدر مادر، عجب کار خوبی بود!»
طراحی صحنه فوق‌العاده خلاقانه بود، و استفاده از فضا و نور واقعاً چشم‌گیر.
خیلی خوشحال‌کننده‌ست که بالاخره از نورهایی با رنگ‌های متفاوت‌تر استفاده شد و فقط به قرمز و آبیِ کلیشه‌ای اکتفا نشده بود.

یه چیزی که خیلی نظرم رو جلب کرد، هماهنگی کامل بین بازی‌ها و کارگردانی بود. نمی‌دونم این بازیگر خوبه که کارگردان رو بالا می‌بره یا برعکس، ولی توی «بی‌پدر» این ارتباط کاملاً ... دیدن ادامه ›› دوطرفه بود.

متن هم خیلی خوب نوشته شده بود؛ در عین سادگی، لایه‌های عمیقی داشت که باعث می‌شه بعد از اجرا هم همچنان درگیرش بمونی. مطمئنم من و خیلی از آدمایی که دیشب تو سالن بودن، هنوز داریم به این فکر می‌کنیم که «گرگیم یا بره؟»، یا اینکه «چرا دست و پای خودمونو قطع می‌کنیم تا تبدیل به چیز دیگه‌ای بشیم؟»

تنها نکته‌ای که به ذهنم رسید این بود که پایان نمایش شاید کمی طولانی شد، ولی حتی اون هم تو ذوق نمی‌زد.

امیدوارم بیشتر شاهد همچین نمایش‌های خلاق، عمیق و بی‌نقصی باشیم.
خسته نباشید و ممنون بابت این تجربه‌ی ارزشمند 🤍