توی دوره ای که بلاگرها میرن رو صحنه، دوره ای که ظاهرا قحط الرجال شده، دوره شوخی های سخیف و دم دستی ، یک گروه شریف داره تلاش میکنه اثری رو ببره روی صحنه که نمایش ایرانی رو از فراموشی نجات بده.وقتی این کار و دیدم گفتم شکر که هنوز امثال استاد فتحعلی بیگی ها و استاد داداشی ها و ... هستند که نجات بدن این هنر و از فراموشی .
جدای از اینکه واقعا لذت بردم از متن که حرف ها داشت ،بازیگران مخصوصا بازیگران آقا بسیار عالی بودن .هر کدوم وزنه ای بودن روی صحنه واقعا. خانم نقش ندیمه یا نمیدونم چه عنوانی داشتن هم بسیار خوب بودن.کاش پدر و مادرها فرزندان بالای ده سال رو ببرن برای دیدن این نمایش .شاید از بین اون بچه ها یک نفر جا پای بزرگان این عرصه گذاشت. همه عزیزان خدا قوت. بدرخشید