انتظار اثری تکان دهنده داشتم. اما ریتم در جاهایی به طرز فاحشی کند بود که باعث ایجاد انفصال بین مخاطب و نمایش میشد! ایده خوبی داشت که خوب پرورده نشده بود. ده دقیقه پایانی کار انگار سر هم بندی شده بود فقط برای انتقال یک مفهموم انتزاعی.
بخشی از مونولوگ ستاره در همون دقایق پایانی و در تاریکی می تونست به تصویر کشیده بشه؛ هم از طریق ویدئو آرت و هم از طریق اجرا. بازی مجتبی پیرزاده رو دوست داشتم مثل همیشه. سارا بهرامی اما انگار در سینما موفق تره.بیانشون چرا مشکل داشت؟ به قول معروف، «شین» هایش میزد. من فکر کردم شاید جزو بازیشون باشه یا شاید مشکلی در فک و دندان پیدا کردند احتمالا!
در کل سپاس از زحمات کارگردان و عوامل
این که دغدغه کار در زمینه مقوله ای مثل مرگ و عشق و روابط انسانی رو دارند بسیار قابل احترامه🪔❤️
به امید کارهای درخشان تر💜✨✨✨