شخصا در زمانه فعلی تماشای آثار کارگردانانی همچون غنی زاده فرصتی جذاب است، کارگردانانی مثل ثروتی، خیل نژاد، رمضانی، دشتی، رمضانی و به خصوص کوهستانی که جای خالیشون به شدت احساس میشه، متاسفانه بعد از کرونا و اتفاقات بعد از آن نزدیک به شش سال است که تئاتر از روند خوب خودش فاصله گرفته و به طور کلی شرایط تولید هم نسبت به قبل متفاوت شده است، وقتی نسل بیننده عوض میشود، نسل تولید هم دچار تغییر می شود و تئاتر کمدی و کنسرت نمایش و این قبیل آثار تبدیل به یومیه تهیه کنندگان شده اند
شیرینی تماشای آنتیگون، کالیگولا، ملکه زیبای لنین و در انتظار گودو از غنی زاده اتفاق جذاب سالهای دور است که امیدوارم با این نمایش تکرار شود