آفرین بر شما جناب آقای سلگی، جناب آقای پیرزاده و بانو بهرامی! ما با این نماش اندکی لبخند زدیم. البته بسیار اندک و قطره‌ها اشک ریختیم. درست مانند زندگی! و چونان ژرف بود که هم جاهایی خود را به‌جای بامداد و هم جاهایی خود را به‌جای ستاره قرار دادیم و خاطره‌های بسیاری برای ما تداعی شد. در واقع کار شما آقای سلگی، آقای پیرزاده و بانو بهرامی چیزی فراتر از نمایش بود! صحنه‌هایی تغییر یافته و نمادهایی از زندگی تمام ما تماشاچیان بود