نظرات درباره‌ی نمایش شبیه به دوستی خاله‌خرسه است! اگر کسی ایرادی دارد، باید آن را به‌طور صادقانه مطرح کرد تا فرد در جهت رشد و پیشرفت حرکت کند. تنها چیزی که در این نمایش بدون ایراد بود، نمایشنامه بود.
کارگردانی آشفته و درهم، میزانسن‌هایی که حتی از یک دانشجوی کارگردانی هم بعید به نظر می‌رسید، وصل بودن گوشی همراه به اسپیکرهای ضعیف سالن، و بازی‌های بسیار ابتدایی از جمله نکات منفی نمایش بودند.
اولین نکته‌ای که باید به آن اشاره کنم، ابعاد بسیار کوچک سالن جمیله شیخی در تالار محراب است؛ به‌گونه‌ای که حتی پچ‌پچ‌های تماشاگران هم شنیده می‌شود و فریادهای بی‌دلیل بازیگران تنها باعث سردرد می‌گردد.
دلم می‌خواست همان بازیگری که با اعتماد به نفس فریاد می‌کشید را به تالار وحدت می‌بردم و به او نشان می‌دادم که حجم صدایش به بالکن‌ها هم نمی‌رسد و تنها به‌دلیل کوچک بودن سالن، قادر است گوش‌های ما را تا این حد کر کند.
این نمایش برای یک اجرای کلاسی در دانشگاه بسیار ضعیف بود، که بلیط‌فروشی و سالن نمایش خود داستانی جداگانه دارند!
در نهایت، خسته نباشید به گروه می‌گویم. حداقل زمانی که متنی از کارگردان برجسته‌ای انتخاب می‌کنید که هم‌زمان با شما دو اجرا بر روی صحنه دارد، به تماشای آن بروید و پس از شنیدن نظرات واقعی (نه تمجیدهای بی‌پایه و اساس)، نمایش‌تان را به‌طور جدی اجرا کنید و به عرصه فروش بگذارید.