به نظر میاد این نمایش تمثیلی از بحران هویت و جستجوی معنای زندگی در دنیای مدرنی است که نقش‌ها و جنسیت‌ها رو به روش‌های غیر متعارف به چالش می‌کشه. استفاده از بازیگران مرد برای نقش‌های زنانه می‌تونه به مفهوم ساختگی بودن نقش‌های جنسیتی در جامعه اشاره کنه. از طرفی، نشون دادن قصه ای سنتی به شکل ترسناک، شاید بازتابی از وحشت‌ها و دغدغه‌های زندگی امروزی باشه.از نظر سبک هنری، نمایش "بی‌پدر" با ترکیب المان‌های سنتی و معاصر، یک تجربه آوانگارد به مخاطب ارائه می‌ده. تأکید روی بحران هویت می‌تونه به مکاتب فلسفی اگزیستانسیالیسم اشاره داشته باشه، جایی که افراد در جستجوی معنا و هویت در جهانی بی‌معنا و بی‌ثبات هستند. از طرفی، چالش نقش‌های جنسیتی می‌تونه بازتابی از نظریه‌های کوئیر و فمینیستی باشه که نقش‌های جنسیتی رو به عنوان ساختارهای اجتماعی به چالش می‌کشند. این ترکیب عناصر، تجربه ی یک نقد عمیق از جامعه معاصر و نقش‌های تحمیل‌شده ارائه میده.