حقیقتش رو بخواهید، تماشای این تئاتر برای من یک تجربهی عجیب و شگفتانگیز بود. بدون استفاده از کلمات، تنها با بازی نوری و حرکات بازیگران، موفق
... دیدن ادامه ››
شدند داستان دختری رو که در شهربازی پدر و مادرش رو گم کرده بود به صورتی ملموس و عمیق به تصویر بکشند.
یکی از جذابترین جنبههای این تئاتر، بازی فوقالعاده با نورها بود. انگار نورها به جای دیالوگها حرف میزدند و هر تغییر نوری، احساسی جدید رو به صحنه اضافه میکرد. از لحظههای آرام و دلنشین تا ترس و سردرگمی دخترک، همه و همه با نورپردازی به بهترین شکل ممکن منتقل میشد.
عدم استفاده از دیالوگ باعث شده بود که تمامی توجه بیننده به حرکات بازیگران و نمادها جلب بشه. هر حرکت ساده یا تغییر نوری معنای خاص خودش رو داشت و من بهعنوان تماشاچی مجبور بودم با دقت و تحلیل خودم به عمق داستان پی ببرم. این چالش برای من بسیار جذاب و هیجانانگیز بود.
موضوع گمشدگی در دنیای مدرن، یکی از مضامین کلیدی این تئاتر بود. این گمشدگی نهتنها بهصورت فیزیکی بلکه بهصورت عاطفی و روانی نیز به تصویر کشیده شده بود و باعث شد تا من بیشتر به عمق داستان پی ببرم.
طراحی صحنه و استفادهی هوشمندانه از فضا نیز از دیگر نکات برجستهی این تئاتر بود. این عناصر به بیننده کمک کردند تا بهتر وارد دنیای درونی شخصیتها بشه و تأثیر بیشتری از داستان بگیره.
در نهایت، تجربهی تماشای این تئاتر برای من بسیار تأثیرگذار و بهیادماندنی بود. تئاتری که بدون دیالوگ و تنها با نورها و حرکات، تونست داستانی عمیق و پرمفهوم رو به ما منتقل کنه