در هفته گذشته فرصت شد دوبار به تماشای این اثر بنشینم و نظرم در مورد این اثر را اینجا عرض می‌کنم.
من تنها نکته مثبت بزرگی که در این اثر می‌بینم بازی طاها محمدی است که شاید تنها بازی است که فضای متن راه خروجی نیست را برای من تداعی می‌کند. قبلا بازی‌ای از او ندیده بودم و به نظرم عملکرد خوبی روی صحنه داشت. اما اینجا دقیقا ما را به اولین بخشی از کار می‌رساند که به آن ضربه جدی وارد می‌کند و آن عدم توازن بین کست نمایش است. این عدم توازن در کیفیت بازی دو بازیگر در مقایسه با طاها محمدی به وضوح مشخص است و به خصوص در شب دومی که نمایش را دیدم احساس می‌کنم اشتباهات گفتاری دو بازیگر دیگر نمایش روی عملکرد طاها محمدی نیز تاثیر گذاشت و او نیز عملکردی مشابه با شب اولی که نمایش را دیدم نداشت.
اما به طور کلی با اینکه نمایش با مشکل ریتم نیز مواجه است و به عبارتی در بیست دقیقه یا نهایتا نیم ساعت پایانی به اوج خود نزدیک می‌شود، در همین بازه زمانی واقعا بازی طاها محمدی در حدی که ناراضی از سالن خارج نشوم برای من رضایت بخش بود.
شاید انتخاب کستی که حداقل کیفیت‌شان به یکدیگر نزدیک باشد می‌توانست گزینه بهتری باشد. بدترین بازی را نیز از خانم شهرزاد کمال‌زاده دیدم که حقیقتش یکی از تصنعی‌ترین بازی‌هایی بود که در سال 1403 روی صحنه دیده بودم.
بازی مریم مومن نیز جایی بین این دو قرار داشت اما در نهایت نحوه شخصیت‌پردازی او نسبت به فضای نمایش برای من چیزی بود که آن را "فضا‌شکن" توصیف می‌کنم.
به نظرم در طراحی صحنه حداقل با ایده‌ی خوبی شروع کرده بودند اما در نهایت به نظرم به مراتب می‌توانست برای القای فضای این نمایش‌نامه ... دیدن ادامه ›› تلاش بیشتری صورت گیرد، چیزی مثل طراحی صحنه نمایش فردا.
از نور نیز به نظرم آنطور که باید و شاید استفاده نشده بود و به نظرم نور قرمز با توجه به فضای این نمایشنامه می‌توانست نقش بسیار بیشتری در این کار ایفا کند اما بیشتر تایم نمایش را با نوری معمولی گذراندیم.
از دیگر Hidden Gem های نمایش به نظرم پگاه مرادی بود که دوست دارم قطعا بیشتر او را روی صحنه ببینم.
در کل این نمایش ابزار بعضا خوبی را به صورت بالقوه و بعضا بالفعل برای ساختن اثری خوب داشت اما از آن‌ها بعضا استفاده نکرد یا با قرار دادن آن‌ها در جای نامناسب نقاط مثبت خودش را کشت.
موضوع دیگری نیز که ارزش اشاره کردن دارد برخورد طبیعی عوامل نمایش با تاخیر نیم ساعته آن در دو شبی است که این نمایش را تماشا کردم که البته از نمایش‌هایی که مجبور می‌شوند سالن خود را با مهمان پر کنند من انتظار دیگری نیز نمی‌توانم داشته باشم.
در نهایت پگاه مرادی و طاها محمدی دو ستاره از 5 ستاره این نمایش برای من هستند.