یک مرور مینیمالیستی بر تاریخ و سیاست که از اکت و بیان دوست داشتنی میکاییل شهرستانی هم برخورداره. بازی ها قابل توجه بود. حرکات نمایشی خانم بازیگر که در خدمت بیان اضطراب و نگرانی انسانیت از خشونت و بی عدالتی بود، منو یاد حرکات زامبی های قطاری به سوی پوسان انداخت. جالب بود. روی هم رفته در آشفته بازر تاترهای بسیار کم مایه این روزگار، میشه دیدن این کار را به بینندگان جدی تاتر توصیه کرد.