درباره نمایش «دویل»
بوفِ بینای ابلیس، آوازش را در گوش ناشنوای بشریت می‌خوانَد و شیپور شرارت با این آواز، نواخته می‌شود.
دویل از جهنم گم شده می‌گوید؛ جهنمی که مدت‌هاست سایه‌ی خیالی «بهشت گم‌شده» را کنار زده است دارد انسان را از انسانیت فراری می‌دهد‌.
دویل، قصه‌ای تازه با کهن‌الگوی رمزآلود شرارت است. شرارتی که تماشایش جسارت و مالیات می‌خواهد‌. (مانند مردمان قصه‌ی دویل که برای پیدا کردن شیطان باید مالیات می‌دادند.)
پس بلیت‌هایتان را آماده کنید، روی صندلی تماشاگران بنشینید، چشم‌های خمارتان را باز کنید و در راه پیدا کردن شیطان درونتان همدیگر را بُکشید.
کیست که حاضر نباشد آواز منحوص بوف شیطانی این شب‌ها را بشنود؟!