در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | حسین مشکاتی درباره نمایش دویل: ابتدای نوشته ام را شروع می‌کنم با به نام رضا ثروتی و محمد مساوات که خد
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 11:14:44
حسین مشکاتی (hosein.meshkati)
درباره نمایش دویل i
ابتدای نوشته ام را شروع می‌کنم با به نام رضا ثروتی و محمد مساوات که خدایگان اجراهای فرم محور و سورئالند‌ و خلا حضورشان در این سبک محسوس است.
دویل با موضوع جذاب جهل مردم نسبت به آنچه با غریزه پذیرفته اند نه به عقل پرداخت و اگر اشتباه نکنم اقتباسی از داستان مسیح و مریم مجدلیه هم رویت می شد.
و چه خوب که کارگردان موضوع روز مردم را که موج سواری بر غرایز نیز در آن اهمیت بالایی دارد را شناخته و پرداخته است.
تیپ سازی ها بنا به سلیقه ای شخصی جالب نبود اما از نظر خلاقیت فوق العاده بودند.
و در کل بازی استاد رحیمی رو خیلی بیشتر دوست دارم 🥲🙏
خداقوت به تیم پر انرژی تون ❤️
علی کیهانی (alikeyhani)
🙏🏼🌺
hosseinsanj
سلام. امیدوارم همه جوره خوب باشی. در مجموع با نظرت همسو هستم اما ضمن احترام به رضا ثروتی و محمد مساوات (هر دو عزیز)، ممنون میشم منو روشن کنی که استفاده از واژه ها و عبارت هایی مانند "خدایگان ...
درود بر شما دوست من

همیشه سعی در مراعات استفاده از واژه استاد دارم چون خطرناکه در هنر بی پایانی که شاید همیشه بهترین ها هم هنرجو بمانند
راجع به واژه ای که به کار بردم باید بگم صرف بزرگ نمایی و تفضیل تئاتر اون روزها نسبت به کارهای امروز هست
و خب بر کسی هم پوشیده نیست توسط این افراد چه تئاترهایی به صحنه رفت و شد نقطه عطفی بر این سبک تئاتر و خدایگان من بودند در بین باقی ... دیدن ادامه ›› موجودات تئاتر چون ندیدم مانندشان
اما در منظر عام احتمالا حق با شماست و نباید زیاده روی کرد یا نظر شخصی را عمومی بیان کرد
شاید بهتر بود میگفتم خدایگان (من) در تئاتر های فرم محور و ...

ممنون از حسن نظرتون
در وهله اول خسته نباشی به همه اعضای گروه چون مشخص بود این کار زمان برده.
اول از محاسن کار: هماهنگی بدن‌ها با موسیقی ، نور پردازی، دکور صحنه و مدت زمان اجرا.
دوم معایب کار: زیبایی شناسی کار سوار بر اجرا بود. به نظر همه چیز کدگذاری شده بود و بازیگران بر اساس شنیدن واکنش نشان نمی‌دادند. این مدل اجرا بستر آن را داشت که داستانگو نباشه ولی متاسفانه همین جنبه داستان گویی و منتظر پایان بودن، اجرا را به نحوی خسته کننده کرده بود. اشارات صریح، از نکات منفی کار بود و حالت ایدئولوژیک پیدا کرده بود. ضعف نمایشنامه در انتخاب موضوع و شیوه پرداخت ( اشارات صریح در دیالوگ نویسی) از نکات منفی این اجرا بود. لحظات خوب در اجرا کم نبود اما در حد همون لحظات بود و وقتی این لحظات را در ترکیب کلی اثر بنگریم و ارزیابی کنیم، به همان چیزی که در ابتدا عرض کردم می‌رسیم، یعنی زیبایی شناسی اثر سوار بر کل اثر بود.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید