من این تئاتر را دوبار دیدم، و نظرم رو به دور احساس، عرض می‌کنم.
بازی‌ها قوی بود، اما فرسودگی تکرر اجرا در بازیگران مشهود بود.
ایده‌ی «متاتئاتر» کار ، بی نهایت تکراری بود. قسمت‌های مکالمه انگلیسی، برای مخاطبی که به انگلیسی اشراف داره، ضعیف و بی‌کیفیت بود. علاوه بر اون، لزوم ارگانیک وجودش در خود اثر هم بسیار کمرنگ بود. با حذف اون بخش‌ها نه تنها آسیبی نمی‌دید بلکه قوی تر هم می‌شد.

اما. خوش آمد گویی کارگردان/ نویسنده قبل از اجرا- گرچه بسیار کار پسندیده‌ای هست- اما مخاطب رو از اسلوب صبر منتهی به معنی برای اجرا خارج می‌کنه. در کل .. تئاتری که عمده تماشاچیانش در اون بعد از ۴۰ دقیقه گوشی و ساعت چک بکنن، یعنی در بخشی از ماجرا دچار کاستی است. به نظر من، این اجرا اگر در قالبی کوتاه‌تر اجرا می‌شد، موفق تر می‌بود.
به امید موفقیت این تیم خفن. دوستتون دارم.