با روی کار آمدن حکومت فاطمیان مصر، شیعه اسماعیلی بسیار قدرتمند شد و مبلّغانی را به سراسر مملکت اسلامی آن زمان، اعزام نمود. پس از مرگ المستنصر، هشتمین خلیفه-« فاطمی و امام اسماعیلی ها، اختلافی بین اسماعیلیان بروز نمود؛ زیرا گروهی از آنان، نزار پسر بزرگ وی را رهبر اسماعیلیه ها دانستند و گروه دیگر، مستعلی فرزند کوچک وی را پیشوای اسماعیلیان خواندند. این امر سبب بروز درگیری سختی بین دو برادر شد و به انشعاب اسماعیلیه ها انجامید؛ به طوری که پیروان نزار نسل آقاخانیه های فعلی را تشکیل دادند (مشهورترین پیشوای آنان حسن صباح در قرن ششم هجری در زمان حکومت سلجوقیان در ایران قیام کرد و قلعه-« الموت را به عنوان پایگاه اصلی خود قرار داد) و پیروان مستعلی به -«مستعلیون-» معروف شدند که باقیمانده-« آنان امروزه به -«بهره-» موسومند. مستعلیون در قرن ششم هجری ابتدا به یمن و از آنجا به هند مهاجرت کردند و در این سرزمین سکونت یافتند؛ به طوری که هنوز بخش اعظم بهره ها در هند سکونت دارند و پیشوای آنان (داعی مطلق نایب امام بیست و یکم) نیز در شهر بمبئی اقامت دارد.

نت