مک دونا جزو نمایشنامه نویس های مورد علاقه ی منه و این نمایشنامه اش رو هم خیلی دوست دارم برای همین وقتی به تماشای اثری بر اساس این نمایشنامه می نشینم شاید انتظاراتم بالاتر باشه کمی.
طراحی صحنه عنصر مورد علاقه ی من توی این نمایش بود. خیلی دوستش داشتم. نکته ای که نظرم رو خیلی جلب کرد این بود که حتی به نوع سیگار دیو یا همون دیوی هم توجه شده بود توی پرده ی اول (سیگار سناتور) که خیلی برام جالب و قابل تحسین بود.
بازی ها به جز کارکتر های دانی و دیوی (مخصوصا دانی) که نقششون در اومده بود و روی کار نشسته بود من رو تحت تاثیر قرار نداد متاسفانه و در مورد کارکتر پاتریک که متاسفانه شناختی نسبت به بازیگرشون هم ندارم؛ لحن ادای کلمات و شخصیت پردازی نقش ( جدای از اونچه در نمایشنامه ی اصلی هست ) و همه چیزش بسیار من رو یاد اجرای معروف قبلی و بازیگر اون اجرا می انداخت.
سعی در ایفای بخش طنز و به دوش کشیدن بار طنز نمایشنامه انجام شده بود اما خیلی موفق عمل نشده بود متاسفانه به نظر من.
نور خوب بود و و پوستر محشر؛ کاش بروشور می دادن :(
خسته نباشید می گم خدمت گروه اجرایی و آروزی اجراهایی درخشان تر رو دارم و بسیار هم سپاس گزارم که با وجود اینکه بلیتم برای روز قبل بود و از دست داده بودم اجرا رو، اینجا ذکر کردم؛ راهنمایی و با آغوش باز پذیرفته شدم و اجرا رو از دست ندادم.