مهام میقانی یک متخصص است و متخصص بودن در جامعه ای که متخصص محور نیست سوای مشکلاتش بسیار پر هزینه است. اما میقانی پای این هزینه ایستاده و سالهاست با نوشتن و خواندن و گفتن و آموختن سعی در انتقال این تخصص دارد.
و اما تاریخ! تاریخی که قرار است حافظه ی جمعی ما باشد،  اما در روزگاری که انگار مرضی فراگیر مثل طاعون، اما اینبار نه به ریه ها، بلکه به مغزمان زده است. مرضی مثل آلزایمر استوار ساقی. و ادبیات که می آید تا کمی به یادمان بیاورد  خانه در کدام کوچه است.
پیوند زدن تاریخ به درام تنها از یک متخصص بر می آید. متخصصی که سوای تاریخدان بودن و نویسنده بودن و دغدغه مند بودن باید صادق هم باشد.ادبیات محصول اینهاست.
ارجاعم به دیالوگ یکی از تماشاگران هنگام خروج از سالن است: " این کار، کار مهمی است". بله، ادبیات مهم است. چون خارج از شامورتی های رایج بازار، همان چیزی است که باید باشد. متنی استوار، بازی هایی که حاصل پختگیست، و کارگردانی که انگار به درستی سعی در نشان دادن خود ندارد. دست مریزاد، خدا قوت.