من دیشب اجرای پایانی این نمایش رو دیدم.
نمایش با تاخیر حدودا 20 دقیقه ای شروع شد و همانطور که ذکر شده بود 60 دقیقه زمان داشت.

بازی ها بسیار خوب و باورپذیر بودن و بی دلیل نبود که هر سه بازیگر جوایز رو مال خود کرده بودن. بازی آقای مرادی به قدری روی من اثر گذاشته که هنوز قسمت های زیادی از حرکاتشون توی سرم مرور میشه و میترسم روانی شده باشم :)))
کلیت داستان راجع به ذهنیت یک بیمار روانی بود که به نظرم خاص بود و ممکنه مورد پسند همگان نباشه
در مجموع زحمات زیادی کشیده بودن و به تمام عوامل خسته نباشید میگم.
در انتهای نمایش هم یک عکس یادگاری در کنار عوامل , حاضرین و خانم بهنوش طباطبایی گرفته شد که اگر کسی از دوستان این عکس رو داره ممنون میشم به دست من هم برسونه.