نمایشنامه 5 از 10
کارگردانی 6 از 10
بازیگران 6 از 10
صحنه و لباس 5 از 10

نمایشی که میتونست خوب باشه اما در سطح متوسط باقی میمونه. بزرگترین مشکل نمایش اینه که با یک موضوع خوب شروع میکنه اما نمیتونه موضوع رو گسترش بده. نمایش در نیمه دومش شدیدا یه چیزی کم داره، موضوع در همون سطح قبلی باقی میمونه و مسئله ای مثل مهاجرت نمیتونه از جهات مختلف دراماتیزه بشه. اگرچه ریتم صحنه ها امتیاز نمایش هست اما صحنه پایانی به شدت ضعیف میشه و انگار شاهد یک مراسم خاکسپاری واقعی هستیم درحالی که نیازی نیست نمایش تا این حد درگیر احساسات بشه، بلکه این احساسات باید در تماشاگر ایجاد بشه نه در بازیگر. به نوعی نمایش یه جاهاییش (مخصوصا صحنه آخرش) عمدا از غم و دردی که اکثر تماشاگرهای ایرانی باهاش دست به گریبانن سواستفاده میکرد مخصوصا اینکه الان هر خونواده ای یه عزیزی رو بابت مهاجرت از دست داده. در کل من در هنر با بهره کشی احساسی از یک تماشاگر خسته و ناامید شدیدا مخالفم.