درود به تیم شیزوفرنی
اینگونه سبک های اجرایی همچون راه رفتن بر روی طناب باریک است.یا موفق میشوی و به مقصد میرسی،یا اینکه سرنگونی را تجربه میکنی.
در ابتدا باید شجاعت آقای رحیمی نصر در به تصویر کشیدن تصاویر ذهنی ایی که خلق کرده بود،تحسین کرد.
شیزوفرنی که ایشان ارائه کرد،تصویری از ذهنیت همه ی ماست.گاه خوشایند و حس خوب را به جریان می اندازد.گاه کابوس میشود و به احوال ما سایه می افکند.مانند خانوم معلمی(با بازی درخشان و چشم نواز خانوم مرجان آقانوری) که دست بردار نبود و اثرش حتی وقتی که پروفسور به درجه ی بالای علمی خود رسیده بود،باقی مانده بود.افکاری که همه ی ما گاهی آن را در ذهن خود تجربه میکنیم اما بعضی اوقات میترسیم آن را بازگو کنیم.اما اینکه آن را با این کیفیت به صحنه نمایش و معرض عموم قرار دهیم شجاعت زیادی را میطلبد که به دست افرادی همچون آقای رحیمی نصر قابل اجراست.هم به جهت شجاعت هم کارگردانی و هدایت این میزان بازیگر و چینش ایده ها کنار یکدیگر.
ایشان برای هر صحنه برنامه داشت.برنامه هایش بی رحمانه توجه تماشاگرانش را به خود جلب میکردند.او هرچیزی که مارا اذیت میکرد،جاندار کرد و انتقامشان را روی ... دیدن ادامه ›› صحنه گرفت.
به کسانی که قصد دارند مخاطب این نمایش شوند پیشنهاد میکنم،با خیال راحت سوار سفینه ی رویاهای پرفسور شوید و این رویا ها را در قالب نمایشی دلچسب با بصیرت خود دنبال کنید.
رویا هدیه بزرگ زندگی ماست که واقعیت زندگی را بازیچه میکند..