موزه عکاسخانه شهر
خیزش عمومی و سراسری مردم ایران در جنبش مشروطه برای نخستین بار هنر درباری و تشریفاتی عکاسی را به متن جامعه آورد.
عکس‌های این مجموعه در کنار بازنمایی ساختمان‌های مخروبه‌ی پس از نبرد مشروطه‌خواهان با سلطنت‌طلبان، به ثبت چهره‌‌ی افرادی نظیر ستارخان، باقرخان، مجاهدین تبریزی و قفقاری می‌پردازد. عکس‌هایی که مشروطه‌خواهان لباس‌های خوب‌شان را پوشیده‌، قطار فشنگ‌های‌شان را بسته و دو طرف ستارخان و باقرخان به تعداد مساوی و متقارن نشسته یا منظم ایستاده‌اند.


دوربین های از صد و پنجاه سال پیش را دارد که آکاردئونی برای خانه تاریک داشتند انگار دوربین و لنز ساخت ایران هنوز بعد دویست سال نداریم چون در آنجا ... دیدن ادامه ›› چیزی نبود.
قشنگترین دوربینش، دوربین استرویوسکوپ بود که دو عدد عکس متفاوت مشابه چشم انسان، دو عدد عکس مشابه هم با چند ثانیه تاخیر میگرفت و بعد در درونش نگاه که میکنی همان شهر فرنگ قدیم هست یعنی برای رویت جفتی عکس به طوری که از ترکیب شدن دو تصویر در ذهن،تصویری واحد اما برجسته و در فضای سه بعدی احساس میشود و لذت بخش هست.
استروسکوپ یا برجسته نما که در ایران قدیم به آن جهان نما میگفتندزیرا در ایران قدیم رواج آن به خاطر عکس های تماشایی جهان بود که از سرگرمی های روزگار پیش از سینما تلویزیون بود.
اختراع رسمی عکاسی در سال ۱۸۳۹ میلادی در آکادمی علوم فرانسه به ثبت می‌رسد و سه سال بعد وارد ایران می‌شود(شش سال قبل از پادشاهی ناصرالدین شاه).

این موزه سمت مترو هفت تیر در میدان بهار شیراز هست.

##نخستین دستگاه‌های عکاسی به روش داگرئوتیپ، به در خواست محمد شاه قاجار از کشورهای روسیه و انگلیس به دربار ایران وارد شد. دستگاه‌های عکسبرداری روسیه که هدیه امپراتور بود، زودتر رسید و نیکلای پاولوف دیپلمات جوان روس که به این منظور تعلیم عکاسی دیده بود، این دستگاه‌ها را به تهران آورد و در اواسط دسامبر ۱۸۴۲ م مطابق پایان آذر ۱۲۲۱ه‍.ش نخستین عکسبرداری در ایران را انجام داد. ملک قاسم میرزا شاهزاده ایرانی و ژول ریشار فرانسوی نیز از جمله پیشروانی هستند که در ایران، به شیوه داگرئوتیپ، عکسبرداری کرده‌اند. با اطلاعاتی که از کتاب مقالات گوناگون تألیف دکتر خلیل خان اعلم الدوله ثقفی از یادداشت‌های ریشار خان، اولین عکاسی که اعتماد السلطنه از او نام برده حاصل می‌شود این است که اولین عکسبرداری بر روی صفحه نقره در سال ۱۲۶۰ هجری قمری در تبریز، زمانی که ناصرالدین میرزا ولیعهد بود انجام شده‌است. این دو دستگاه دوربین داگرئوتیپ یکی اهدایی از طرف ملکه انگلیس و دیگری هدیه امپراتور روسیه بودند
اینترنت##

##همین ابتدا باید اشاره کنیم که برای کسب عنوان مخترع دوربین عکاسی، فرانسوی‌ها بیشترین شانس را دارند، چرا که طبق اسناد و یک تک عکس بسیار ناواضح از ۱۸۲۶، نیپس احتمالاً اولین کسی بوده است که موفق به ثبت یک منظره از جهان واقعی بر روی یک صفحه فلزی شد. جوزف نیپس با استفاده ترکیبات شیمایی به خصوص و یک صفحه فلزی توانست منظره‌ای از بیرون اتاق خود را به ثبت برساند. او با به کارگیری یک اتاق تاریک که تا قبل از این نقاشان منظره از آن استفاده می‌کردند و با ۹ ساعت نوردهی ممتد، توانست این تصویر را به ثبت برساند. البته مشکل اصلی نیپس این بود که عکس‌ها بعد از ظاهر شدن، پایدار نمی‌ماند و بعد از مدتی محو می‌شدند. عکس منظره بیرونی اتاق نیپس اولین و قدیمی‌ترین تصویر از جهان بوده که تا به حال پیدا شده است. هر چند که این عکس بسیار ناواضح است و جزئیات بسیار کمی از آن قابل تشخیص می‌باشد؛ اما انگلیسی‌ها معتقد که قبل از نیپس، Thomas Wedgwood با استفاده از مطالعات و دستاوردهای همفری دیوی -کسی که پدیده حساس بودن ترکیبات نقره را نسبت به نور کشف کرده است- توانسته بود تصاویری را به ثبت برساند؛ و نیپس با استفاده از این تحقیقات موفق به ثبت تصویر از واقعیت شد.

نیپس آن‌قدر زنده نماند که بتواند تحقیقات خود را ادامه دهد و روشی دقیق و منظم برای عکاسی ارائه دهد ولی به نوعی می‌توان او را مخترع دوربین عکاسی دانست؛ اما پسر نیپس، ایزدور با همکاری و سرمایه‌گذاری نقاش پاریسی، لویی داگر توانستند روشی بسیار دقیق، هرچند گران‌قیمت را برای عکاسی، معرفی کنند. در این روش که بسیار طولانی و طاقت‌فرسا بود، صفحه مسی با ترکیبات نقره آغشته می‌شد و در دوربین‌های داگر‌ئوتیپ قرار می‌گرفت و بعد از مدت طولانی نوردهی، تصویر مثبت طی فرایندی بر روی صفحه ظاهر می‌شد. در سال ۱۸۳۹ یعنی حدود ۱۸۰ سال پیش داگر در کنفرانس رسمی در پاریس روش خود را به همگان معرفی کرد.

در همین دوره در انگلستان ویلیام تالبوت نزدیک ۱۵ سال بر روی ثبت تصویر کار کرده بود و به نوعی در رقابت با داگر قرار گرفته بود. او در سال ۱۸۳۵ و ۴ سال قبل از بیانیه رسمی داگر توانسته بود با روش کالوتیپ -یعنی ثبت تصویر در دو مرحله نگاتیو و پوزیتیو- تصاویری را از لاکاک اَبِی، منطقه‌ای در انگلستان به ثبت برساند و بر روی کاغذ چاپ کند. تالبوت بعد از رونمایی داگر از روش داگرئوتیپ مجبور شد اختراع خود را با فاصله کوتاه و در همان سال ۱۸۳۹، در موسسه سلطنتی انگلستان به ثبت برساند تا بازی را به فرانسوی‌ها نبازد.
در اروپا، روشی که تالبوت اختراع کرده بود با استقبال بیشتری مواجه شد و عکاسان بیشتر با روش او کار می‌کردند؛ اما در آمریکا تا اواخر قرن ۱۹ داگرتوئیپ همچنان رایج‌ترین شیوه عکاسی به شمار می‌رفت.
البته این تمام ماجرا نیست و هرکول فلورانس در برزیل سه سال قبل از داگر و البته ۶ سال بعد از نیپس با یک روش نگاتیو پوزیتیو به خصوص توانسته بود تصاویر را با پایداری بالایی بر روی کاغذ به ثبت برساند؛ بنابراین عده‌ای نیز او را مخترع دوربین عکاسی می‌دانند.

البته زمانی که از مخترع دوربین عکاسی صحبت به میان می‌آید، پای کسان دیگری هم به بازی کشیده می‌شود، چرا که بدون دستاورد‌های ابن هیثم، یوهان زان و مخترعین دیگر در طول تاریخ قطعاً داگر و تالبوت نمی‌توانستند تصاویر را بر روی فیلم‌ها و صفحه‌های به ثبت برسانند.
منبع اینترنت##

##دانشمندان موسسه فناوری کالیفرنیا به رهبری علی حاجی میری یک پروفسور ایرانی، یک دوربین بدون لنز روی تراشه رایانه ای با ابعاد یک در یک میلی متر ساخته اند که با استفاده از الگوریتم های مختلف عکس می گیرد.

این تراشه شبیه یک دوربین هوشمند طراحی شده و سیگنال های نور را به تصاویر تبدیل می کند. فرایند تبدیل نور به تصویر در تراشه درست مانند لنزهای دوربین انجام می شود.

به طور معمول عکسبرداری نیازمند لنزهایی با اندازه و شکل دقیق با طیف مسافتی خاصی است. همچنین لنزها اصولا خمیدگی دارند که نور ورودی را خم می کند و آن را روی فیلم یا حسگر تصویر (در دوربین های دیجیتال) می تاباند.

اما محققان موسسه فناوری کالیفرنیا اکنون دوربینی طراحی کرده اند که جایگزین لنز با تراشه OPA می شود.

تراشه OPA نور ورودی را به کمک قابلیت های محاسباتی طوری دستکاری می کند که تصویر مانند لنزهای معمولی ایجاد می شود. تراشه مملو از حسگرهای نوری است که هرکدام می توانند تاخیر زمانی کنترل شده ای در زمان دریافت نور ایجاد کنند. OPA با افزودن تاخیر زمانی دریافت نور در نقاط مختلف تراشه، می تواند بدون لنز نقطه تمرکز را تغییر دهد.

حاجی میری در این باره می گوید: این تراشه می تواند رفتار یک لنز معمولی را تقلید کند. علاوه بر آن می تواند همزمان از لنز فیش آی به لنز معمولی تغییر کند.

وی و گروهش یک دوربین بدون لنز ۲ بعدی ساخته اند که می تواند تصویری با وضوح پایین از بارکد بگیرد. هرچند این تصویر ناواضح است اما نشان دهنده گامی مهم در فناوری دوربین های بدون لنز است. این تراشه هم اکنون دارای ۶۴ حسگر است اما در آینده با افزایش تعداد حسگرها می توان کیفیت و وضوح تصویر آن را افزود.##

برخی از شرکت های ایرانی مدعی ساخت دوربین مداربسته هستند.