بازی‌ها و نمایش‌نامه درجه یک بود. خنده و گریه مخاطب رو به خوبی دریافت کرد. بازی همه‌ی گروه خوب بود. این مورد قابل ذکره که به جز آقای حصاری، آقای احمدی، خانم شه‌پرست و آقای مهرگان، بقیه‌ی دوستان روی شیوایی بیان یه مقدار مشکل داشتند و تا حدی هم میشه بهشون حق داد به نسبت شب اول اجرا بودن. بعضی از جملات که دوستان هم توی نظرات اشاره کردن؛ واقعاً عمیق بودن. در خصوص حضور طرفداران آقای حصاری، راستش یاد نوجوانی خودم افتادم. صدا اطراف من بیشتر از بچه‌ها مربوط به یکی از مادرها بود که واقعاً بلند واکنش نشون می‌دادند و اصلاً این برای بازیگر خوب نیست و می‌تونه تمرکز و به هم بزنه. حالا اصلاً کاری به آرامش تماشاچی هم نداشته باشیم. اما بیاید این‌طور در نظر بگیریم که آقای حصاری یه سفیر فرهنگی بسیار خوب برای این نسل محسوب میشه. چون نوجوان لذت و حس خوب تئاتر و درک می‌کنه و مخاطب جدی شکل می‌گیره. در خصوص صدا و هیجانشون هم میشه با یه درخواست قبل از شروع اجرا و در نهایت هم با یک مقدار گذشت تماشاچی‌های دیگه این مشکل و حل کرد.
خسته نباشید به عوامل تئاتر جریان و به امید درخشش.