جز نمایش های خوب و قابل قبولی بود که بعد از کرونا دیدم ، البته شاید میشد بخشهاییش رو کوتاه کرد ،خط داستانی قابل فهم و گیرا بود . در بخش صدا کاش از میکروفون استفاده می کردند ، گاها صدا نامفهوم میشد ، طراحی صحنه عجیب و جالب بود ، بخش ناراحت کننده نمایش برای من، تماشاگر نماها بودند ، دلیل اینکه میان تئاتر رو نفهمیدم ، کاش حتی اگه به عنوان مهمان دعوت میشن ، نیان ، کنار ما خانواده ای بودند که دختر نوجوانشون با صدای بلند بلند هر دقیقه در حال حرف زدن بود از پدرش دلیل هر بخش نمایش میپرسید، که با خشم یکی از افراد ردیف جلوتر ، صدای خود و پدرش به پچ پچ مداوم رسید .البته صحنه عجیب برای من ، مادر و دو فرزند کوچکش بودند که کودکشانش لااقل ازین دختر خانم 4الی 6 سالی کوچکتر بودند و کل زمان تئاتر ساکت نشستند و دنبال کردند . گرچه برایم عجیب بود که سنشان چه ربطی به این نمایش دارد ، اما از نحوه رفتارشون لذت بردم ، غیر از دختر حراف کنارم ، دونفری رو هم دیدم که بین نمایش در حال چک کردن اینستاگرامشون بودند ، نور گوشیشون حواس رو پرت میکرد ، جای آقای بهبودی رو خالی دیدم ، که امثال این دوستان رو در نمایشی بیرون کرد .