- رفیق وحید دیدنت شبیه خشکی بود برای کشتی که تو دل برگها در کنار تئاتر شهر پهلو گرفته بود(یا مثلن به گل نشسته بود)...

- ممنون حسین جان...


- مگر کافی نیست که نانمان هنوز

از زیر سنگ بیرون می آید

و ناممان شتابان میرود

که بر سنگ نوشته شود...

مرسی مسعود جان...

حالا نه کافه ایست و نه سیگاری و نه قهوه ی تلخی/دلخوش به اینجاییم/و در خیالمان/هزاران بار روشنفکر می شویم.(امیر هاتفی نیا)