《 یک نفر نیست بگوید که چرا گریانی؟
که چرا نیستی و کنج دلت پنهانی؟》

که چراهرچه ورق می خورداین خاطره ات
می شود وسعت چشمان شما بارانی؟

رفته ای از تب و تاب همه ی پنجره ها
مانده آشوب قفس توی سرت زندانی

چشم من دوروبر یاد تو را قاب گرفت
چه کنم تا که بیایی به دلم مهمانی

فال حافظ زدم و خوب نیامد بعدت
به کدامین غزل و قافیه ای مهمانی؟

به همین کوچه قسم ،جای تو خالیست هنوز
به همان خاطره هایی که خودت می دانی!

#سعیدحاجتمند