هیولا کیه؟
بدون هیچ پیش زمینه و گاردی این کارو باید دید؛
بازی های یک دست و تمرین شده ( نقش‌های سختی که میتونست در حد ادا باشه اما وقتی اینقدر با نقش درگیر بشی و زندگی کنی، باور پذیر از آب در میاد)
که همپا با متنی خوش پرداخت (فکر کردم متنی از یه نویسنده خارجی باشه اما ایده ی نویسنده از زندگی اطراف خودشه در ایران)،
و موسیقی که جایی اضافه تر نبودش به جا به کار گرفته شده بود(از خلاقیت آهنگساز جوان کار به خوبی استفاده شده) و
کارگردانی درخور (ریتم اجرا متناسب با پیش برد قصه به خوبی تغییر میکنه) از ابتدا تا به انتها تماشاگرو همراه نمایش میکنه تا هرکسی با ذهن و افکار خودش هیولایی رو پیدا کنه...
لذت کشف همراه با تعلیق، همذات پنداری و غافلگیری