"زدن داریم تا زدن،زدن کتک زدن،زدن سرنگ زدن،زدن زیر آب زدی،زدن زیر آب زدن.عجب دنیایی شده عجببب...."
بی شک مونولوگ های سجاد افشاریان نقطه عطف نمایش بود.تمرین صبر و استقامت از طریق شمارش در انتهای نمایش و بازی بچه ها که حسه آزادی و بی آلایشی به تماشگر منتقل می کرد و شروع قوی که از ابتدا مشارکت تماشگر رو طلب می کرد،همه اینا به اضافه موسیقی زیبا و ارتباط صمیمانه با تماشاچی یه نمایش فوق العاده رو رقم زد.

دقیقا-چه دیالوگایی