در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
همراهان گرامی، با توجه به راهپیمایی مناسبتی امام رضایی‌ها در تاریخ جمعه ۱۹ اردیبهشت در محدوده مرکز شهر، لطفا حتما در زمانبندی حضور خود در سالنها، تمهیدات لازم را در نظر بگیرید.
تیوال | شقایق شعبانی درباره نمایش امروز، روز خوبیست برای مردن: ◽️یادداشت جناب آقای مسعود میری(مولف،روزنامه نگار و شاعر) بر نمایش:
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 11:16:23

◽️یادداشت جناب آقای مسعود میری(مولف،روزنامه نگار و شاعر) بر نمایش:

امروز روز خوبی ست برای مردن تئاتر نو را به نمایش می گذارد . در آغاز عنصر غافلگیری ما را در بر می گیرد . ما با نمایش فیلم روبرو هستیم یا با تیاتر - سینما؟ راستش در باب این نمایش حرف های زیادی دارم که با کارگردان موفق - کمال هاشمی - و یکی از دو بازیگر - سارا سجادی - این نمایش عالی در میان گذاشتم . توصیه می کنم تئاتر دوستان این کار موفق را از نظر بگذرانند و تماشایش را از دست ندهند. "امروز روز خوبی ست برای مردن" نشانی از ژرفای فهم زوال و فروپاشی ست که در چشم انداز مرگ اجتماعی خود را بازگویی می کند . ما تمام نمایش را در پرده ای حایل می بینیم : پرده ای که تاریخ و زمان را نمایندگی می کند . و این اولا موجب رقیق شدن رنج واقعیت می شود و ثانیا کاری درخشان را در اثر به انجام می رساند: واقعیت به واقعه ارتقاء می یابد . اثر از این پس در مفهوم مواجهه بازگویی را آغاز می کند . مواجهه به مثابه امری اجتماعی که مسئله ها یا پرابلم های نفسانی ما را عریان می کند . مواجهه از نعمت صُدفه و اتفاقی بودن رخدادها بهره می برد ، و این یعنی اثر در بطن واقعیت ، طبیعت واقعه را تولید خواهد کرد. امروز روز خوبی ست نمونه ای مثالی از فاجعه است ، فاجعه ای که در سطح انسانی و اجتماعی خود را پهن کرده و نوعی زوال عمومی را پیش چشم می آورد . این فاجعه البته رنج و محنت عمومی شده را از امری واقعی فراتر می راند به پرتوهایی فلسفی سوق می دهد . با این همه هر گاه پرده برافتد نه توی اجتماع مانی و نه تصویری که به "منِ" منشق و چند پاره متصل است ، بلکه رنجی ... دیدن ادامه ›› سر بر می آورد که یک یا چند نسل رو به زوال و گرفتار فاجعه آن را از سر گذرانده اند . داستان این نمایش مدرن از دست دادن مادر است ، مادری که از آغوش مادر جسمانی آغاز می شود و در مادر نمادین ، به وطن و خانه خود را به پیش می راند . اما وقتی کودک از پستان مادر گسسته می شود ، تازه خود را در می یابد و رشد می کند اما در مادر نمادین خود را گسترش می بخشد . زوال اما کاری باژگونه می کند : مادر نمادین به قدر کفایت آغوشی رشد یابنده و توسعه بخش ندارد تا فقدان مادر نخستین را التیام بخشد . داستان نمایش این فقدان ها را برجسته می سازد و از آن چشم نمی پوشد . امروز روز خوبی ست فرصتی ست تا این مواجهه خود را در ما تُنُک کند و رنج از یاد نرود ، رنج تهیدستی و فقری که به انهدام خواهد انجامید . سخن بسیار است اما بهتر است نمایش را ببینید ، آنوقت می توان بسیار از آن سخن گفت . نمایشی با متن خوب ، بازی خوب و شیوه ای نو در عرضه و بیان .
امیر مسعود و میترا این را خواندند
mahaya این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید