همراهان گرامی، با توجه به راهپیمایی مناسبتی امام رضاییها در تاریخ جمعه ۱۹ اردیبهشت در محدوده مرکز شهر، لطفا حتما در زمانبندی حضور خود در سالنها، تمهیدات لازم را در نظر بگیرید.
تیوال | نیلوفر ارسلانی درباره نمایش او: کتمان نمیکنم که تا لحظه آخر میخکوب بودم تا بالاخره سر دربیارم از ماجرا
کتمان نمیکنم که تا لحظه آخر میخکوب بودم تا بالاخره سر دربیارم از ماجرا! اما در نهایت هم سردرنیاوردم! مشکل از منه؟ یا متن و نحوه اجرا به طرز اغراق آمیز و تعمدی پیچیده و غیرقابل فهم چیده شده بود؟!
به هر حال خیلی ممنون میشم یکی بیاد واسه من توضیح بده. :/
هم حتمن نظرات دیگر دوستان رو بخونید :)
هم اینکه در نظر داشته باشید سبک این نمایش سوررئال هست
در نظر بعدی که می خوام در خصوص نمایش بنویسم در مورد این مساله توضیحاتی خواهم نوشت ، فقط منتظرم دوباره کار رو ببینم
شاهین،
نظرات رو از پیش خونده بودم . همون طور که اشاره کردم خوش ساخت و جذاب بودن نمایش رو کتمان نمیکنم. اما از نظرم صرف پیچیده کردن بیش از حد، طوری که کمترین سرنخ رو به مخاطب برای فهم اثر بده، لزوما از المان های "سورئال" نیست. حتی اگر بشود به راحتی از برچسب "سورئال" برای توجیه فرم اجرایی استفاده کرد. :)
نیلوفر جانم نیازی به دسته بندی و قانون گذاشتن نیست. هر هنری و هر اثری می تونه با مکاشفه بیشتر حرف های بیشتری بزنه. خواه تئاتر باشه خواه تابلو یا یک مجسمه ...
درست میگی که مرسوم نیست چند بار به دیدن یک تاتر بریم. ولی همونطور که برای عاشقان سینما دیدن ده باره صد باره یک سکانس یا کل یک فیلم کاملا طبیعی و خیلی هم جذابه، تاتر هم میتونه برای دوستدارانش با دیدن دوباره ش حرف های جدیدی بزنه. و آرش دادگر هم با تابو شکنی در این موضوع کاری رو ارائه کرده که برای شخص من و بعضی دیگه از دوستان خیلی جذابه. امشب اجرای آخر رو میریم و امیدواریم دریافت های بیشتری داشته باشیم.
به قول معروف ! WISH ME LUCK